Bacewicz, Grażyna

Kompozytorka, skrzypaczka, pedagożka muzyczna. Studiowała w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej w Łodzi (1919), następnie w Konserwatorium Warszawskim (od 1924) kompozycję, grę na skrzypcach i fortepianie. Podjęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim, z których później zrezygnowała. W 1932 r. uzyskała dyplomy z gry na skrzypcach i kompozycji. W latach 1932–1933 przebywała w Paryżu, studiując kompozycję pod kierunkiem Nadii Boulanger. Doskonaliła także grę na skrzypcach m.in. u Karla Flescha. Jako solistka odnosiła sukcesy w latach 30. XX w., współpracowała z Orkiestrą Polskiego Radia (1936–1938), dużo koncertowała w Polsce i za granicą. W 1945 r. rozpoczęła pracę w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Łodzi, a do 1952 r. prowadziła działalność koncertową, zdobywając wiele nagród i odznaczeń. Od 1953 r. poświęciła się kompozycji. Od 1966 do śmierci była profesorem kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1955–1957 i 1960–1969 pełniła funkcję wiceprezesa w Związku Kompozytorów Polskich. Była często zapraszana do jury międzynarodowych i polskich konkursów skrzypcowych i kompozytorskich. Jej dorobek twórczy obejmuje utwory kameralne, symfonie, koncerty, balety, opery, pieśni, kantaty, kompozycje do filmów i spektakli teatralnych oraz liczne miniatury solowe. Za swoje zasługi i twórczość została wielokrotnie uhonorowana, m.in. otrzymała Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich w 1960 r., a jej Koncert skrzypcowy nr 7 zdobył złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Brukseli i nagrodę Rządu Belgijskiego w 1965 r. W 1970 ukazał się tom jej opowiadań pt. Znak szczególny (kilka utworów prozatorskich, dzienniki i inne notatki pozostają w rękopisach).