Bagińska, Leokadia

Leokadia Bagińska urodziła się 9 grudnia 1898 roku w Zgierzu. Ojciec autorki pracował na kolei w Moskwie (do roku ok. 1903), ona sama od dzieciństwa władała biegle językiem rosyjskim. Podczas pierwszej wojny światowej sama przebywała w Rosji, w mieście Nowozybkow. W czasie II wojny światowej mieszkała w Pińsku.Udzielała Żydom z pińskiego getta pomocy, głównie żywnościowej – pozwalał na to ukraiński strażnik nazwiskiem Hołownia. Pod koniec wojny mężczyznę rozstrzelali niemieccy żołnierze, za próbę ucieczki ze zrabowanymi na Żydach kosztownościami. Mąż Bagińskiej zmarł podczas wywozu na Sybir 12 lutego 1940 r. Podczas wojny prowadziła zapiski z bieżących wydarzeń, m. in. opisujące aresztowania i wywózkę ludności polskiej na Sybir w 1940 r. zatytułowane „Ostatni transport” oraz powieść pisaną w czasie utworzenia getta w Pińsku. – wszystkie zostały skonfiskowane podczas aresztowania autorki 13 grudnia 1944 r. Po aresztowaniu i przesłuchaniach została zesłana na Sybir, pozostawiając w Polsce dwie nieletnie córki – 17-letnią i 10-letnią – bez rodziny i środków do życia.  Do Polski wróciła po pięciu latach – córki udało jej się odnaleźć. Po wojnie zamieszkała w Łodzi, miała przynajmniej jedną wnuczkę – studentkę Politechniki Łodzkiej.

Źródła:

1. Bagińska L., Fragment wspomnień, Archiwum ZNiO we Wrocławiu.

2. Bagińska L., Zamknięte miasto (fragment powieści), Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego.