Ekonomistka, historyczka gospodarki, socjolożka i działaczka społeczna i polityczna.
Absolwentką Uniwersytetu Latającego. Następnie rozpoczęła studia w Szwajcarii. Ukończyła ekonomię na Uniwersytecie Zuryskim, gdzie jako pierwszej kobiecie pozwolono jej obronić doktorat w 1891 r.; potem przez rok studiowała w Wiedniu. Po powrocie do kraju w latach 1892–1894 wykładała na Uniwersytecie Latającym w Warszawie. Wydalona z granic imperium rosyjskiego za udział w manifestacji ku czci Jana Kilińskiego wyjechała w 1894 r, do Niemiec i pracowała na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie, gdzie w 1896 uzyskała tytuł docenta. Zamieszkała następnie w Krakowie. Brała aktywny udział w działalności społecznej, szczególnie silnie angażując się w walkę z alkoholizmem oraz walcząc o równouprawnienie kobiet. Po wybuchu I wojny światowej sekretarz Prezydium Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego w sierpniu 1914 r. Od 1915 r. działaczka Ligi Kobiet Galicji i Śląska w Krakowie, a w latach 1916–1918 członkini Naczelnego Zarządu LKGiŚ. Była w nim jedną z najbardziej zdecydowanych rzeczniczek walki o prawa polityczne i socjalne kobiet. Od 1918 zamieszkała w Warszawie. Od 1919 r. profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie wykładała ekonomię polityczną. Po przewrocie majowym związała się z sanacją i w latach 1928–1930 była senatorką RP II kadencji z listy państwowej BBWR, gdzie pracowała zwłaszcza w komisjach zajmujących się polityka społeczną.
W pracach naukowych zajmowała się głównie historią gospodarczą, historią myśli ekonomicznej, demografią i socjologią pracy. Najważniejsze prace: Szkice metodologiczne (1892), Przełom w socjalizmie (1900), Ekonomia społeczna (t. 1–2 1906–1907), Ekonomiści Polscy (t. 1–11 1911–1918), Zagadnienia polityki populacyjnej (1927), Polityka społeczna (1933).
