Gojawiczyńska, Pola

Pisarka i działaczka niepodległościowa, diarystka. Córka stolarza z warszawskich Nowolipek. Uczyła się w szkole powszechnej, po strajku szkolnym 1905 r. wydalona ze szkoły. Naukę kontynuowała na kompletach i pensji, w 1914 r. wyjechała do Rosji. Po rozpoczęciu kariery pisarskiej współpracowała m.in. z „Kurierem Warszawskim”, „Bluszczem” i „Gazetą Polską”. W 1936 r. została członkinią władz oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich. W trakcie II wojny światowej aresztowana przez Niemców, przetrzymywana na Pawiaku. W 1945 r. zamieszkała w Łodzi, skąd w 1949 r. wróciła do Warszawy. Autorka powieści: Ziemia Elżbiety (1934), Dziewczęta z Nowolipek (1935) i Rajska jabłoń (1937).