Janowska, Alina

Łączniczka Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego, aktorka. W okresie okupacji pobierała lekcje tańca. Na przełomie 1939 i 1940 r. osadzona wraz z matką i bratem w Stalagu pod Olsztynkiem. Uniknęła wywózki na roboty do Niemiec, pracowała w ogrodach Pałacu w Wilanowie. W kwietniu 1942 r. aresztowana przez gestapo za współpracę z podziemiem i pomoc ukrywającym się Żydom. Spędziła 9 miesięcy na  Serbii - kobiecym oddziale Pawiaka. Wyszła na wolność dzięki pomocy Ilse Glinickiej. Brała udział w powstaniu warszawskim od 1 sierpnia. Służyła w Batalionie „Kiliński” AK, uczestniczyła w walkach w dzielnicy Śródmieście Północ. Po kapitulacji powstania udało jej się przedostać do domu rodziców w Tworkach. Po wojnie przez dwa lata mieszkała w Łodzi, gdzie ukończyła Szkołę Tańca Artystycznego Janiny Mieczyńskiej, prowadziła zajęcia z choreografii, występowała także w teatrach jako tancerka i piosenkarka. Po powrocie do Warszawy w 1947 r. i zdaniu eksternistycznego egzaminu aktorskiego w 1948 r. była aktorką w Teatrze Nowym, Teatrze Dramatycznym, Teatrze Buffo i Teatrze Komedia, a także w spektaklach Teatru Telewizji. Popularność zdobyła jako aktorka filmowa, debiutowała w 1946 r. w Zakazanych piosenkach Leonarda Buczkowskiego, w połowie lat sześćdziesiątych wystąpiła także w serialach Wojna domowa, Podróż za jeden uśmiech, czy Stawka większa niż życie. Młodszym widzom znana z roli w serialu Złotopolscy z przełomu XX i XXI w. W latach 1962-1964 prowadziła wykłady z interpretacji piosenki w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Wielokrotnie odznaczona, m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.