Kachowska I.

Urodzona w 1887 r. w Taraszczy (obw. kijowski), zmarła w 1960 r. w Małojarosławcu (obw. kałuski). Rosyjska rewolucjonistka, członkini Partii Socjalistów-Rewolucjonistów (eserowców), współorganizatorka zamachu na Hermanna von Eichhorna, niemieckiego feldmarszałka, dowodzącego w 1918 r. siłami okupacyjnymi na Ukrainie.

W latach 1897–1903 uczęszczała na kursy w Maryjskim Instytucie Szlachetnie Urodzonych Panien w Petersburgu. Następnie podjęła studia na wydziale filologiczno-historycznym w Instytucie Pedagogicznym dla kobiet. Od 1905 r. związana z ruchem rewolucyjnym. Dzięki znajomości z Aleksandrą Kołłontaj została sekretarzem partii bolszewików w Petersburgu. Wkrótce poglądy Kachowskiej uległy radykalizacji – działaczka porzuciła bolszewików na rzecz Partii Socjalistów-Rewolucjonistów maksymalistów. Została aresztowana w 1907 r. i zesłana na katorgę do Nerczyńska (wschodnia Syberia, obw. zabajkalski), gdzie przebywała do czasu amnestii w 1914 r. Po rewolucji 1917 r. brała udział w tworzeniu komitetów PSR. W tym samym roku była też jedyną kobietą obecną na II Wszechrosyjskim Zjeździe Delegatów w Petersburgu. W 1918 r. wraz z Borysem Dońskim zorganizowała, zakończony sukcesem, zamach na Hermanna von Eichhorna. Została aresztowana i osadzona w więzieniu, z którego zwolniono ją rok później – dzięki interwencji Lenina. (Przyczynił się do tego fakt, że planowała zorganizować zamach na Antona Denikina). Obu zamachom poświęciła wspomnienia, które w 1923 r. ukazały się w Berlinie (Kachovska I., Attentate auf Eichhorn und Denikin. Erinnerungen).

Pod koniec lat 50. XX w. przełożyła na język rosyjski Małego księcia. Przekład opublikowano po jej śmierci.