Kozaczkowa, Maria

Poetka, felietonistka. W 1928 r. podjęła naukę w Ludowej Żeńskiej Szkole Rolniczej Małopolskiego Towarzystwa Rolniczego, w tym czasie należała do Związku Młodzieży Wiejskiej Znicz, naukę ukończyła w 1932 r., podjęła pracę w sklepie, później prowadziła agencję pocztową, ale na skutek powodzi w 1934 r. musiała przenieść się w okolice Torunia. 7 września 1935 r. wyszła za mąż za Józefa Kozaczkę, pracownika straży granicznej. Wybuch wojny zastał rodzinę Kozaczków w Dąbrowie Tarnowskiej. W czasie wojny działała w konspiracji, po wojnie kontynuowała naukę w szkole średniej, później działała jako radna we władzach Dąbrowy Tarnowskiej. Publikowała młodzieńcze poezje na łamach „Młodej Polski” (dodatek do „Przewodnika Kółek Rolniczych”). Pisała do „Zielonego Sztandaru”, „Wieści”, „Chłopskiej Drogi” i in. Autorka tomów m.in. Wiersze (1983), Skarby mej ziemi (1992), Opowiadania z życia wzięte (1993), Wszystko, co dobre we mnie (2000).