Niedbalska, Ludmiła

Reżyserka i scenarzystka filmowa, diarystka. Dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie. Jej ojciec był wojskowym, oficerem rezerwy, matka- nauczycielką języka polskiego i historii, uczestniczką powstań śląskich. Rodzina mieszkała na ul. Zielnej 42, naprzeciwko gmachu PAST-y.  Początek II wojny światowej spędziła wraz z matką i siostrą w Tarnopolu, skąd przez Lwów wróciły do Warszawy. Podczas okupacji jej matka była zaangażowana w organizację tajnego nauczania, a starsza o 7 lat siostra, w działalność Szarych Szeregów. Obie brały udział w powstaniu warszawskim. Po upadku powstania rodzina została wywieziona z Warszawy i do początku 1945 r. przebywała w Mszanie Dolnej. Po powrocie do Warszawy Niedbalska uczęszczała do gimnazjum im. S. Sempołowskiej. W latach 1952-55 studiowała na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi. Po ukończeniu studiów rozpoczęła współpracę z Konradem Nałęckim przy filmie Dwoje z wielkiej rzeki. Była II reżyserką i współpracowała przy realizacji wielu filmów i seriali, min.: Con amore (1976), Nie ma róży bez ognia (1974), Rejs (1970), Wielka majówka (1981), Wojna domowa (1965-66),  Beata (1964), Panienka z okienka (1964). Swój pierwszy samodzielny film (Uczennica) wyreżyserowała w 1981. Kolejnymi jej dziełami były: Dzień czwarty (1984), poświęcony Krzysztofowi Kamilowi Baczyńskiemu,  Słońce w gałęziach (1986) oraz Kaszubi (1991). Była członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 1980. zaangażowała się w działalność na rzecz NSZZ "Solidarność". W latach 90. XX w. była członkinią "Towarzystwa Pomost". Współpracowała z wydawanym przez to stowarzyszenie pismem polsko-białoruskim (dwujęzycznym) "Dyskusja-Dyskusija". Angażowała się w działania upamiętniające powstanie warszawskie.