Słowacka pisarka, tłumaczka literatury francuskiej i rosyjskiej, znana przede wszystkim jako autorka literatury dla dzieci i młodzieży. Pochodziła z rodziny protestanckiej. Absolwentka szkoły ludowej (Vrbica), szkoły mieszczańskiej (Liptovský Mikuláš) i Państwowego Instytutu Pedagogicznego dla Dziewcząt (sk. Štátny dievčenský učiteľský ústav, Preszów, wsch. Słowacja). Do 1939 r. pracowała jako nauczycielka w szkołach ludowych (Dolné Srnie, Bratysława, Martin). Z pracy w szkole zrezygnowała z powodu nasilającego się reumatyzmu. W latach 1939–1945 była redaktorką serii książek dla dzieci i młodzieży Dobré slovo w wydawnictwie Macierzy Słowackiej w Martinie, w latach 1946–1948 redaktorką czasopisma dla dzieci „Slniečko”. Od 1948 r. zajmowała się wyłącznie pracą literacką. Młodsza siostra Martina Rázusa – słowackiego pisarza, działacza politycznego i społecznego, protestanckiego księdza, aktywnego członka Słowackiej Partii Narodowej, posła do Parlamentu Republiki Czechosłowackiej.
Różnorodne gatunkowo testy publikowała w czasopismach „Slovenské pohľady”, „Živena”, „Národná obroda”, „Matičné čítanie”, „Kultúrny život” itd. Pierwszy tomik wierszy dla dzieci, Pestré kvety, opublikowała w 1932 r., później ukazały się kolejne: Hore grúňom - dolu grúňom (1934), a także Od jari do zimy (1939), Na veselej posiedke (1946), Zatúlané húsa (1953), Hop, hop na koníčku (1956), Lietajúci kvet (1959) i in. W latach wojny napisała sztukę teatralną Jánošík (1941), którą w tym samym roku wystawił Słowacki Teatr Narodowy (reż. Ferdinand Hoffmann). Sztuka została zdjęta ze sceny z powodu antykatolickich treści, które nie odpowiadały wymogom ówczesnej cenzury. W obszernej twórczości dla dzieci i młodzieży czerpała przede wszystkim z tradycji ludowej, dbała o rym, rytm wiersza, pisała także bajki wierszowane, wyliczanki i in. W twórczości dla dorosłych preferowała lirykę osobistą, intymną (Svetlo nad horami, 1948; Vyznanie, 1956 i in.). Jej tłumaczenia francuskich autorów (Hugo, Rostand i in.) odegrały szczególną rolę w rozwoju słowackiego przekładu artystycznego, zwłaszcza twórczości dramatycznej. Po 1948 r. tłumaczyła także literaturę rosyjską (Lermontow, Gribojedow, Gogol, Dostojewski i in.). Wyróżniona czechosłowackim tytułem honorowym Zasłużony artysta (1964), w 1965 r. otrzymała (pośmiertnie) Nagrodę Fráňa Kráľa in memoriam.
