Roman Trześniowski urodził się 1 sierpnia 1909 roku w Komarowie na Zamojszczyźnie, zmarł 22 lutego 2004 roku w Warszawie. Teoretyk wychowania fizycznego, pedagog, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego (od 1973).
W 1939 roku ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego. Następnie studiował na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego (do 1954), uzyskując doktorat w INKF (1959) i habilitację z pedagogiki w UW (1964). W 1992 roku otrzymał tytuł honoris causa AWF.
W latach 1931-1936 pracował w szkołach wiejskich jako nauczyciel. Po wojnie (1945-1949) był wizytatorem Kuratorium Pomorskiego w Toruniu, a następnie nauczycielem akademickim (AWF). Jako pracownik naukowy pełnił funkcje kierownika Katedry Teorii i Metodyki WF (1964-1971), dyrektora Instytutu WF i Rekreacji (1975-1977), dziekana Wydziału WF (1964-1969). Był też członkiem m.in. Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, Rady WF przy Ministrze Oświaty i Wychowania, Rady WF Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki, Komitetu Nauk o Kulturze Fizycznej PAN.
Ponadto w latach 1949-1964 sprawował funkcję sekretarza redakcji miesięcznika „Kultura Fizyczna”.
Autor wielu prac z zakresu zdrowia, kultury fizycznej dzieci, np.: „Zdrowe i sprawne dziecko” (1958), „Rozwój fizyczny i sprawność młodzieży polskiej” (1961), „Miernik sprawności fizycznej uczniów i uczennic w wieku 7-19 lat” (1963), „Tabele sprawności fizycznej uczniów i uczennic w wieku 7-19 lat” (1989), „Rozwój fizyczny i sprawność fizyczna młodzieży szkolnej w Polsce” (1990), „Sprawność fizyczna polskiej młodzieży w świetle badań z roku 1989” (1996).
Najbardziej znana publikacja: podręcznik „Zabawy i gry ruchowe”.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim (1983) i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966), Złotym Krzyżem Zasługi (1956), Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Armii Krajowej (1995), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (1996).
