Słowacka powieściopisarka, dramatopisarka, redaktorka i tłumaczka. Ewangeliczka. Pochodziła ze szlacheckiego rodu Medveckých. Uczęszczała do szkół dla dziewcząt w Bańskiej Bystrzycy i Rimavskej Sobocie. W 1875 r. wyszła za mąż za pastora i przeprowadziła się do miejscowości Lomnička na Spiszu, zamieszkanej głównie przez ludność niemiecką. W 1882 r. przeprowadziła się do Rimavskej Píly (od 1979 część miasta Tisovec), w 1911 r., po śmierci syna, do Bańskiej Bystrzycy. W 1922 r. jej mąż popełnił samobójstwo. Opiekowała się przybraną córką, Oľgą Vranską (Medvecką).
Na początku lat 80. XIX wieku pisała po niemiecku, publikowała w czasopismach „Karpathenpost”, „Dom a škola”, „Slovenské pohľady”, „Národné noviny” i innych. Działaczka stowarzyszenia Živena, w latach 1898–1914 redaktorka naczelna czasopisma „Dennica”, w latach 1921–1924 redaktorka naczelna czasopisma „Slovenská žena”. Jako autorka chciała pozyskać dla literatury słowackiej przede wszystkim czytelniczki, które gustowały w niemieckiej i węgierskiej literaturze sentymentalnej. Przełożyła m.in. utwory H. Courts-Mahler i E. Marlitt. Największą popularność zdobyła jej powieść Sirota Podhradských (1889). Autorka licznych opowiadań, nowel, kilku sztuk teatralnych: Rozsobášení (1884), Humoreska (1885), Obete márnomyseľnosti (1890) i in., a także powieści: Kliatba (1927) i Sestry (1930). Napisała humorystyczny reportaż z podróży Pani Georgiadesová na cestách (1896–1897). Zajmowała się także twórczością dla dzieci, opublikowała zbeletryzowaną biografię matki i męża: Terézia Medvecká, rodená Lange (1900), Ján Vansa (1938).
