Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie

Uniwersytet we Lwowie założony w 1661 r. przez króla Jana Kazimierza jako Akademia Jezuicka, następnie funkcjonował jako Akademia Lwowska (1758–1773), Uniwersytet Józefiński (1784–1805), Liceum Lwowskie (1805–1817), Uniwersytet Franciszkański (1817–1918), obecnie Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki. 8 listopada 1919 r. Uniwersytet postanowieniem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego przyjął imię założyciela Jana Kazimierza. Uczelnia stała się jedną z największych i najważniejszych placówek naukowych odrodzonej Polski. W okresie międzywojennym została znacznie rozbudowana, zyskując nowe gmachy i obiekty dydaktyczne. Na pięciu wydziałach (Teologicznym, Prawa, Lekarskim, Humanistycznym i Matematyczno-Przyrodniczym ) oraz ponad stu dwudziestu katedrach wykładali światowej sławy wykładowcy. Na uniwersytecie rozwijała się działalność naukowa i powstawały znaczące badania i prace naukowe na światowym poziomie. Działały tu słynne środowiska lwowskich naukowców, takie jak lwowska szkoła matematyczna, lwowsko-warszawska szkoła filozoficzna, lwowska szkoła antropologiczna, lwowska szkoła geograficzna. W murach uczelni kształciły sie tysiące studentów i studentek różnych narodowości. W okresie międzywojennym funkcjonowało tu getto ławkowe, stosowano zasady numerus clausus w stosunku do studentów niepolskiej narodowości, restrykcje w stosunku do wykładowców narodowości ukraińskiej. W okresie okupacji uniwersytet został zamknięty, wielu lwowskich profesorów zostało zamordowanych przez hitlerowców. W latach 1941–1944 działał w podziemiu w ramach nauczania na tajnych kompletach w mieszkaniach prywatnych.