Wpisy w tym tomie dziennika zaczynają się w marcu 1933 r. Autorka kontynuuje relacjonowanie różnorodnych spotkań towarzyskich, bali, odczytów, aktualnych wydarzeń z życia wielkopolskiego środowiska ziemiańskiego. Żółtowscy odwiedzają rodzinę w Niechanowie, bywają na licznych przyjęciach w czasie karnawału. Janina „opiekuje się” też Różą, starając się, aby nawiązała jak najwięcej wartościowych jej zdaniem znajomości. Spotykają się m.in. z Szołdrskimi, Czetwertyńskimi, Turnami.
Autorka na początku listopada 1932 r. wyjeżdża z Bolcienik, przejazdem zatrzymując się w Wilnie i Warszawie (jej mąż wyjechał wcześniej ze względu na obowiązki zawodowe). Spotyka się z rodziną i znajomymi (m.in. „Cesia”, Pia Górska, Wanda Korytowska, „Michasiowie Kowalscy”). Jednym z bieżących tematów są zaręczyny Hieronima (syna Antoniego i Magdy Kieniewicz) z Włoszką, Rositą Spadavecchia.
Trzeci dziennika Pauliny Kończyny. Pierwszy wpis pochodzi z 1 stycznia 1846 r., autorka pisze już z Łukini, po zwolnieniu z zesłania, w międzyczasie przyszedł na świat kolejny syn Kończów, Paweł. „Dom pokochałam i dobrze mi teraz i nigdzie wyjeżdżać nie chcę. Gospodarstwo moje powoli przyjdzie do ładu” (k. 11v) – zapowiada na pierwszych kartach diarystka. Dziennik ten, aż do końca, przedstawia codzienne życie rodziny ziemiańskiej i rolę w nim kobiet. Kończyna pełni z oddaniem i pracowitością rolę gospodyni, zajmuje się wydawaniem dyspozycji w kuchni, prowadzeniem ksiąg gospodarskich.
Relacja rozpoczyna się w maju 1932 r. w Poznaniu. Autorka na początku zeszytu notuje wiadomość o śmierci Augusta Cieszkowskiego. Opisuje ceremonię pogrzebową.
W lipcu 1930 r. Żółtowscy ponownie przebywają w Warszawie. Autorka notuje wrażenia z kongresu eucharystycznego w Poznaniu. Wspomina też o spotkaniach z rodziną. Spotyka się m.in. z Zosią. Jednak podczas spotkania żadna z kobiet nie porusza drażliwego tematu zaręczyn, w związku z tym postępowanie siostry męża nadal pozostaje dla autorki niezrozumiałe.
Na początku października 1929 r. autorka przebywa w Bolcienikach. Opisuje wizytę prezydenta w pobliskich Bieniakoniach, a potem uroczystość z okazji 350. jubileuszu Uniwersytetu Wileńskiego. Pojawiają się znowu problemy w Koreliczach, ponieważ większość ryb transportowanych do gospodarstwa w czasie upałów padła.
Dziennik otwierają wpisy z czerwca 1929 r., gdy autorka przebywa razem z matką w Marienbad, w Czechosłowacji, a w mieszkaniu Żółtowskich trwa remont. Diarystka opisuje podróż i pobyt w Marienbadzie. Spotyka tam poznaną wcześniej w Polsce Miss Warrender, Augusta Cieszkowskiego i innych znajomych. Spotykają też Niemkę, która przed wojną była nauczycielką w majątku Kieniewiczów w Dereszewiczach. Jadą do miejscowości Teplá, gdzie zwiedzają klasztor. W drodze powrotnej zatrzymują się w Norymberdze, a potem w Dreźnie, zwiedzając miasta.
W październiku 1928 r. autorka jedzie z matką do Krynicy na kurację. Po drodze zatrzymują się w Warszawie, gdzie spotykają wiele znajomych osób – m.in. Karolowie Radziwiłłowie, Lasocki, Leonowie Sapiehowie, Przeżdziecka, Czetwertyńska. W Krynicy Żołtowska spotyka się m.in. z Mirą Stablewską i Antoniową Morawską.
Wpisy w tym tomie dziennika zaczynają się w grudniu 1927 r., kiedy Żółtowscy przebywają w Warszawie. W związku z rozłamem w partii SChN powołany został Komitet Zachowawczy, mający na celu wypracowanie wspólnej strategii stronnictw prawicowych wobec rządu. Mąż autorki uczestniczy w zebraniach politycznych, podczas których ugrupowania prawicowe tworzą wspólny front gospodarczy. Diarystka dużo uwagi poświęca jak zwykle tematom politycznym. Spotyka się też ze znajomymi – odwiedza m.in. Raczyńskich, Marię Sobańską (zwaną Marylką), Jadwigę Kwilecką, Tatarkiewiczów, Chłapowskich.
Dziennik zaczyna się na początku 1927 r., kiedy Żółtowscy przebywają w Poznaniu. Autorka opisuje spotkania towarzyskie i rodzinne. Razem z nimi przebywa siostrzenica Janiny, Tekla Łopacińska, która zaczyna także nawiązywać liczne kontakty w środowisku poznańskim. Diarystka stwierdza też, że charakter siostrzenicy uległ poprawie w atmosferze ich domu: „Tekla się bardzo podoba i wszyscy uważają że jest sprytna i milutka. Tekli powodzenie rośnie z dniem każdym. Dar towarzyskiej łatwości odziedziczyła po Łopacińskich.