Na kolekcję składa sie dziesięc kartek pocztowych oraz list. Autorka pisze do Żanny Kormanowej głównie o sprawach prywatnych, aczkolwiek pojawiają się także wątki związane z pracą.

18 sierpnia 1950 r., Zakopane. Autorka informowała Kormanową, przebywającą w Międzyzdrojach, o swoim powrocie do domu i prosiła, by powiadomiła ją, gdyby potrzebowała załatwić jakieś sprawy w Warszawie.

Zbiór 4 listów Celiny Bobińskiej do Żanny Kormanowej.

27 kwietnia 1952 r., autorka prowadziła wówczas wykłady z dziejów imperializmu. Potrzebowała wydanego wcześniej tomu materiałów z konferencji w Otwocku. Prosiła Kormanową o przesłanie jej egzemplarza.

15 czerwca 1966 r., autorka przeprosiła Kormanową za zwłokę w odpowiedzi na jej poprzedni list, ponieważ cztery dni przebywała w Zakopanem. Podziękowała za udzielone informacja.

Janina Kraszewska opisuje działalność Koła Ligi Kobiet w Zakopanem.

Z chwilą wybuchu I wojny światowej powstał w Zakopanem Komitet Kobiet Polek Opieki nad Żołnierzami Polskimi, zorganizowany przez męża autorki, Legionisty. Po utworzeniu się zakopiańskiego Koła Ligi Kobiet ww. komitet przyłączył się do niego. Autorka, powołując się na sprawozdanie będące w jej posiadaniu, podaje nazwiska kobiet należących do Zarządu i Komisji Rewizyjnej Koła w l. 1916-1917, łącznie liczba członkiń wynosiła wtedy 147. Dowiadujemy się także, że w skład  Koła wchodziły następujące sekcje:

Autorka nakreśla ogólną atmosferę Zakopanego w czasie jej pobytu w l. 1917-18 i opisuje działalność tamtejszego Koła Ligi Kobiet, którego była przewodniczącą. Do Zakopanego przyjechała z Tarnopola jesienią 1917 r., gdzie z powodu okupacji rosyjskiej przez ostatnie 3 lata była odcięta od jakichkolwiek wiadomości o tym, co się dzieje w Galicji. Sporo czasu zajęło jej zatem rozeznanie się w sytuacji. Z Legionami zetknęła się wprawdzie już w Tarnopolu, odwiedzając w szpitalu rannych legionistów, ale o Lidze Kobiet nie słyszała.

Zeszyt składa się z dwóch części, pierwsza zawiera wiersze Aleksandry Zagórskiej, a druga cytaty i utwory pochodzące m.in. z twórczości Cypriana Kamila Norwida, Czesława Miłosza, Adama Mickiewicza. Autorka w swoich wierszach porusza tematykę patriotyczną związaną z Józefem Piłsudskim, opisuje tęsknotę za nieżyjącym synem, a niektóre utwory poświęca przyrodzie - Tatrom. W dalszej części zeszytu poetka grupuje wiersze w cyklach, pierwszy z nich nosi tytuł Wiersze erotyczne pisane w latach 1922-1938.

Na zbiór korespondencji Aleksandry Zagórskiej składają się dwadzieścia trzy listy pochodzące głównie z lat 1956-1966. W listach autorka odnosi się do spraw bieżących: stanu zdrowia, kręgu znajomych i wydarzeń politycznych. Autorka bardzo obszernie wspomina Józefa Piłsudskiego. Dużo miejsca poświęca opisom swojego gorszego samopoczucia psychicznego i pojawiającym się myślom samobójczym. W jednym z listów przypomina też syna Jerzego (jako czternastolatek zginął podczas obrony Lwowa w 1918 r.), który pojawił się jej we śnie.

Fragment pamiętnika Jadwigi Barthel de Weydenthal opowiada o pierwszym doświadczeniu palenia haszyszu. Autorka opisuje, jak po dwóch miesiącach pobytu w Zakopanem wraz z przyjaciółką zaproszona została na przyjęcie do willi niejakiego pana K., który przywiózł z Indii zapas haszyszu i „zaprasza na niego znajomych jak na herbatę”. Perspektywa spróbowania haszyszu bardzo rozpalała wyobraźnię Jadwigi: „Jesteśmy więc żądne sposobności, bo obiecano nam palenie haszyszu na owym przyjęciu. Oczekujemy z napięciem niebywałych widzeń i sensacji” – pisze autorka. Do willi pana K.