Celina Mohr do Żanny Kormanowej, 1974–1985

Kolekcja listów i kartek od mieszkającej w Londynie Celiny Mohr, byłej uczennicy Kormanowej. Kobiety spotkały się w Londynie w 1974 r., za pośrednictwem Janiny Rashba, także byłej uczennicy Kormanowej, nazywanej „Kaleczanką”. Korespondencja dotyczyła wyłącznie spraw prywatnych, Mohr pisała zazwyczaj w grudniu, z okazji Nowego Roku. Autorka wielokrotnie dziękowała Kormanowej za pamięć, czasem za prezenty w postaci książek. Wspominała o swojej córce, Krystynie, która pracowała w radiu, a następnie w stacji telewizyjnej BBC, gdzie odnosiła sukcesy zawodowe, a także o swoich wnuczkach - Sarze i Annie. Często wspominała o Janinie, która była w stałym kontakcie z Kormanową i przekazywała jej najnowsze wiadomości o niej. W maju 1976 r., po śmierci męża Janiny, Wiesława napisała długi list Autorka opisała te tragiczne chwile, kiedy wykryto u niego raka jelita grubego i w ciągu kilku miesięcy mężczyzna zmarł. Celina bardzo przeżyła śmierć męża. Janina w tych trudnym okresie mogła liczyć na wsparcie ze strony swej rodziny - córki i zięcia, oraz przyjaciółek - Stefanii Lustig z d. Buchwajc mieszkającej na stałe w Szwecji, oraz Blanki Kline, która wyjechała do Australii.

O sobie pisała niewiele. Pracowała zawodowo, jednak z listów nie można wywnioskować gdzie, ponadto raz w tygodniu pomagała w domu starców jako wolontariuszka. Po narodzinach wnuczek, w 1980 i 1982 r., raz w tygodniu zajmowała się nimi, poza tym opiekowała się nimi niania, ponieważ jej córka wróciła do pracy. Przebywanie z wnuczkami dawało jej dużo radości. W wolnym czasie Mohr często wychodziła do teatru, do galerii sztuki i na koncerty, odwiedzali ją również liczni goście. Zajmowała się także gospodarstwem i ogrodem. Narzekała, że brakowało jej czasu na wszystko, co chciałaby robić. W 1985 r., odeszła na emeryturę pięć lat później, niż nakazuje brytyjskie prawo. Sprzedała wówczas dom i kupiła mniejszy, położony bliżej miejsca zamieszkania dzieci i znajomych.

W grudniu 1981 r., po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce autorka zaniepokojona pytała Kormanową, czy potrzebowała czegoś co mogłaby jej wysłać z Anglii. Wspominała o trudnej sytuacji w Anglii, o inflacji i rosnącym bezrobociu.