Krystyna Śreniowska do Żanny Kormanowej, 8.12.1956–1.08.1966
Kolekcja listów do Żanny Kormanowej, głównie w sprawach służbowych.
8.12.1956 r. / Łódź – List dotyczący przyjazdu Kormanowej na Uniwersytet Łódzki. Autorka cieszy się, że profesor zechciała osobiście omówić z nimi ich partie podręcznika. Oczekują jej w Instytucie Historycznym, 13. grudnia.
22.11.1958 r. / Łódź – Autorka pyta, czy może skorzystać z opracowania dziejów historiografii Żydów w Polsce, przygotowanego przez prof. B. Marka dla III tomu Historii Polskiej. Razem z prof. J. Dutkiewiczem opracowują skrypt uniwersytecki historiografii polskiej w l. 1900-1939 i jej przypadło w udziale napisać ustęp o historiografii tzw. mniejszości narodowych (Żydów, Ukraińców, Niemców, Litwinów). Interesowałyby ją także materiały dotyczące innych mniejszości, jeśli redakcja III tomu takie posiada.
12.12.1958 r. / Łódź – Autorka dziękuje za wypożyczenie referatu materiałowego prof. B. Marka. Bardzo był dla niej przydatny.
23.09.1964 r. / Łódź – Autorka dziękuje za zainteresowanie jej pracą poświęconą Kościuszce. Ma zamiar ją kontynuować aż po rok 1946, a do rozdziałów z 2. połowy XIX w. chce przeprowadzić solidna kwerendę. Ale pracę tę chce rozłożyć na kilka lat, bez pośpiechu.
14.09.1965 r. / Łódź - List w sprawie makiety tomu III części II Historii Polski. Autorka otrzymała od prof. Dutkiewicza rozdziały o kulturze, które uważnie przeczytała. Ma szereg spostrzeżeń i uwag, z którymi nie wie, co zrobić. Czy ma wstrzymać się do zaplanowanej na październik dyskusji, czy spisać je w formie elaboratu. Póki co, w liście dzieli się ogólnymi refleksjami na temat poszczególnych rozdziałów. Najciekawsza jej zdaniem jest część o teatrze, a najsłabsza historia pedagogiki oraz słowo wiążące prof. Wyki, które nie spaja ze sobą poszczególnych elementów w jedna całość. Rozdział o prasie pracowicie opracowany, zawierający mnóstwo informacji. Podobnie historia kinematografii, czy techniki albo architektury – bardzo ciekawe, aczkolwiek trudno jej to oceniać, bo sama nie jest ekspertem w tych dziedzinach. Niepokoi ją jednak kwestia słabego powiązania tych różnorodnych zjawisk z myślą historyczną. Wszystkie te rozdziały razem mają bowiem tworzyć obraz struktury kulturalnej epoki, gdzie elementy tradycji splatają się z nowymi wątkami. O ile relacja historia a literatura jest dosyć dobrze ukazana, to już powiązanie historii z filozofią jest mniej widoczne, a jeszcze słabiej historii z prasą, sztuką, czy z teatrem. Nic nie napisano także o wpływie kinematografii na rozwój kultury. Na koniec autorka zastanawia się, czy może jej wymagania są zbyt duże, może za wcześnie jeszcze na zsyntetyzowanie ogromu przedstawionego materiału.
6.10.1965 r. / Łódź – Autorka podziwia Kormanową, że zawsze znajduje czas na korespondencję i że jej list są pełne uprzejmości i cierpliwości. Zawsze jest jej bardzo miło, kiedy otrzymuje odpowiedź od niej. Zapowiada swój przyjazd do Warszawy na 21.10., zatrzyma się u przyjaciół. Chciałaby uczestniczyć w dyskusji i przekazać uwagi prof. Dutkiewicza, który nie będzie obecny. Czy zrealizuje swoje plany, zależy od chirurga, ponieważ ma jedna rękę w gipsie i nie wie, czy do tego czasu wydobrzeje.
1.08.1966 r. / Łódź – List z Łeby otrzymała. Niestety nie wszystkie sprawy udało się załatwić. Pułk. Rosen Zawadzki wyjechał na kilka dni, a jest on jedynym posiadaczem egzemplarza dotyczącego przygotowań do wojny 1914 r. Jak tylko go otrzyma, prześle rozdział do Łeby. Prof. Najdus zapowiedziała jednak wstrzymanie prac, jeśli nie dostanie do wglądu rozdziałów przygotowanych do przepisywania przez Kormanową.
uralnej epoki, gdzie elementy tradycji splatają się z nowymi wątkami. O ile relacja historia a literatura jest dosyć dobrze ukazana, to już powiązanie historii z filozofią jest mniej widoczne, a jeszcze słabiej historii z prasą, sztuką, czy z teatrem. Nic nie napisano także o wpływie kinematografii na rozwój kultury. Na koniec autorka zastanawia się, czy może jej wymagania są zbyt duże, może za wcześnie jeszcze na zsyntetyzowanie ogromu przedstawionego materiału.