[Listy Heleny Marek do syna]

Jest to zbiór listów Heleny Marek do syna, Wiktora.

1. Kartka z dn. 5.08.1972 r. ze Szczawnicy-Zdroju [s. 101-102]

Przebywa w sanatorium. Mieszka w pokoju z 2 osobami. Spotkała znajomą. Czyta, pisze wspomnienia. Organizuje wycieczki m.in. do Krakowa.

Pisze o pomniku, że jest prawie gotowy. Trzeba jeszcze wyryć napisy. [Prawdopodobnie chodzi o nagrobek dla męża, który zmarł dwa lata wcześniej].

2. List z dn. 12.01.1986 r. z Warszawy [s.107]

Helena Marek jest już w podeszłym wieku [81 lat]. Pisze do syna i jego rodziny. Nocowała u Jadzi, bo chciała porozmawiać z synem przez telefon. Bardzo się zawsze cieszy na te rozmowy, choć trwają bardzo krótko. Prowadzi życie b. jednostajne, ale stara się ruszać, pracować, czytać, myśleć, oglądać telewizję, odwiedzać znajomych, by nie zwariować z powodu samotności. Stara się czytać gazety, są b. interesujące, ale przy jej stanie zdrowia nie bardzo jest w stanie śledzić, co się dzieje w świecie, choć cieszy ją, że nadal jeszcze potrafi to zrozumieć.

3. List z 28.01.1986 r. z Warszawy [s. 108-109]

 Pisze, że bardzo tęskni za synem i jego rodziną, prosi o fotografie. Prowadzi życie jednostajne, mało kogo widuje. Nocuje u Jadzi, bo nie chce jej się brnąć przez śnieg do domu. Pomaga jej w porządkowaniu kuchni, sprząta swój pokój i swoje mieszkanie na Puławskiej. Czuje się niepotrzebna. Czyta teraz książkę o wyprawach do krajów azjatyckich. Nic ciekawego się nie dzieje. Nudzi się. Nie chodzi do przyjaciółek, bo niektóre są zajęte, np. Fitka pisze książkę ze wspomnieniami. Otrzymała list i paczki od Anki (przysłała belgijska czekoladę).