Log Book

Na notatki prywatne Aleksandry Leitgeber składa się sześć cienkich zeszytów, prowadzonych pomiędzy 1993 a 1996 r. Bardzo mało w nich zapisków narracyjnych, przede wszystkim są to krótkie wpisy, wśród których dominują numery telefonów do znajomych (dane nie tylko o osobach z Anglii, ale też np. ze Szwecji czy Tasmanii), informacje o spotkaniach z lekarzami, odwiedzających ją pracownicach opieki społecznej czy przyjmowanych lekach. Okazjonalnie pojawiają się wiadomości o – przypuszczalnie – członkach rodziny z Polski, odwiedzających ją na Wyspach. Wśród kontaktów znaleźć można m.in. wpis o Wielkopolskim Stowarzyszeniu Różdżkarzy (Societas Radiastesiae Poloniae Maioris) (k 38r). Widać wyraźnie, że w okresie prowadzenia notatek autorka cierpiała na głęboką depresję, w zapiskach bezpośrednie, wprost wyrażone informacje o tym pojawiają się jednak bardzo rzadko, np.: „I am always afraid of everything + depression” (k. 70r). O chorobie świadczą przede wszystkim duże dawki prozacu, podawane w przypadku długotrwałych i ciężkich epizodów depresyjnych: „Dr. Campbell proscribed PROZAC 20 mgr. 1 daily evening (start every 2nd day)” (k. 7r); a także nieadekwatna do sytuacji troska o znajomych, np. w czasie wyjazdu niejakiej Ewy: „Trzeba dodać jeszcze nazwisko 3ej osoby na wypadek, że oboje […] razem zginą” (k. 72r). Ostatnie strony zdradzają pogarszający się fizyczny stan zdrowia Leitgeber: chroniczny ból pleców, problemy z poruszaniem się. Ostatnia data dzienna odnotowana w zapiskach to 10 maja 1996 r. – tego dnia planowała jeszcze wyjazd na wakacje do Włoch pomiędzy 29 lipca a 12 sierpnia. 26 lipca tego roku popełniła samobójstwo.