Poezja obozowa: wiersze Izy Jarnickiej

Zbiór zawiera cztery wiersze o charakterze autobiograficznym, odnoszące się do pobytu Izy Jarnickiej w obozach koncentracyjnych. Tematem dominującym tego wyboru poezji Izy Janickiej jest tęsknota – motyw utworów Do Matki, Błędne koło i Do ukochanego. Pierwszy wiersz – osobiste wyznanie skierowane do matki – powstał w obozie w Ravensbrück. Drugi, o charakterze nostalgicznym, wyraża też nadzieję na bliski koniec wojny. Trzeci z utworów to erotyk. Kobiecy podmiot, tęskni za ukochanym, chociaż nie ma pewności, czy ten żyje; marzy, żeby mężczyzna wziął jej zmęczone serce w swoje dłonie. Ostatni wiersz ze zbioru, zatytułowany Apel, przedstawia sceny upokorzenia więźniarek podczas obozowych apeli („liczą to bydło w pasy”).