Przemyślany woj. Lwów

Autorka opisuje okupację sowiecką i niemiecką w czasie II wojny światowej. Mieszkała wtedy w Parzemyślanach, w województwie lwowskim. W 1939 r. Rosjanie wywozili inteligencję i zamożniejszych gospodarzy na Sybir. Autorka podaje nazwiska niektórych zesłańców. W lutym 1940 r. zabierali zboże, nie zostawiając nawet na siew. Przeprowadzili kolektywizację. Potem za Niemców pola wróciły do właścicieli.

Po wkroczeniu Rosjan Żydzi masowo zapisywali się do NKWD, gnębili ludność polską. Pewien Żyd miał w Przemyślanach magazyn, w którym trzymał jajka. W 1940 r. Rosjanie zrobili tam betonowe silosy, w których zakisili kapustę. Gdy weszli Niemcy do miasta, pozwolili ludziom brać tę kapustę. Po opróżnieniu silosów okazało się, że miały one podwójne ścianki. Pomiędzy tymi ściankami zamurowani byli pomordowani ludzie. Byli pozbawieni znaczków identyfikacyjnych, ale po skarpetkach i koszulkach można było sądzić, że byli to polscy żołnierze. Ich ciała zostały wywiezione na cmentarz. Były jeszcze dwie kolejne mogiły zbiorowe: koło kościoła i koło cegielni. Leżeli w nich mieszkańcy Przemyślan, ksiądz i żołnierze. W sumie 800 osób. Wśród nich był sąsiad autorki, miał wydłubane oczy i był skrępowany drutem.

Niemiecka okupacja była bardziej ludzka niż sowiecka. Niemcy pozwalali brać z folwarków żywność i paszę dla zwierząt. Przychodziły też paczki z PCK. Ludzie pracowali na lotnisku przy maskowaniu bunkrów. Pozwalali wyjeżdżać do Generalnej Guberni, by uchronić się przed prześladowaniami Ukraińców.

Rodzina autorki opuściła te tereny w 1943 r., a w 1945 r. przyjechali do Gliwic.