Relacja Berty Lichtig o Żydach z Radomyśla Wielkiego
Berta Lichtig opisuje sytuację ludności żydowskiej w Radomyślu Wielkim (położonym 18 km od Mielca) przed wojną i po wkroczeniu wojsk niemieckich do miasta. Niemcy spędzili wszystkich mężczyzn – niezależnie od wyznania – do kościoła, gdzie byli przetrzymywani przez trzy dni. Żydom obcinali brody, bili ich i chrzcili na siłę. Zmusili ich także do sprzątania rynku w niedziele. Później esesmani pojawiali się sporadycznie w Radomyślu, wzniecając popłoch. 19 lipca 1942 r. przeprowadzono „ogólne wysiedlenie”. Zawieziono Żydów na miejscowy cmentarz, gdzie wykopali doły i następnie zostali rozstrzelani. Pozostałych deportowano do Dębicy. Po tych wydarzeniach okoliczni mieszkańcy zaczęli rabować żydowskie mienie.
Miejsce powstania:
Kraków
Opis fizyczny:
6 k. ; 29,5 cm.
Postać:
kartki w teczkach
Technika zapisu:
maszynopis
Język:
Polski
Miejsce przechowywania:
Dostępność:
dostępny do celów badawczych
Data powstania:
1945
Stan zachowania:
niezbyt czytelny
Sygnatura:
301/1103
Tytuł kolekcji:
Relacje Żydów Ocalałych z Zagłady
Uwagi:
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Spisał Natan Gross. Do maszynopisu dołączono skan pierwszej strony rękopisu, brak dalszej części rękopisu.
Słowo kluczowe 1:
Słowo kluczowe 2:
Słowo kluczowe 3:
Główne tematy:
okupacja niemiecka, prześladowania Żydów, egzekucja, deportacja
Nazwa geograficzna - słowo kluczowe:
Zakres chronologiczny:
Od 1939 do 1942
Nośnik informacji:
papier
nośnik elektroniczny
Gatunek:
relacja