Relacja Boguszewskiej
Boguszewska opowiada o żydowskim sierocińcu w Lublinie i o Feli Stacher, która była jej podopieczną. Ojciec i starsza siostra dziewczynki pracowali w getcie, a czternastoletnia Fela ukrywała się w domu. Potem wszyscy trafili do obozu pracy w Kraśniku-Budzyniu. Autorka poinformowała, że po zakończeniu wojny nadal trwały poszukiwania rodziny Stacher. W dalszej części relacji Boguszewska przypomniała historię Chai Rotenberg z Kraśnika, dwunastolatki zaprzyjaźnionej z Felą, która mówiła: „Pani myśli, że ja się bałam? Śmiałam się tak jak teraz, kiedy mówię do pani. Co o co chodzi, proszę pani? Przecież i tak kiedyś muszę umrzeć. No nie?”.
Miejsce powstania:
Lublin
Opis fizyczny:
3 k. ; 29,5 cm.
Postać:
kartki w teczkach
Technika zapisu:
maszynopis
Język:
Polski
Miejsce przechowywania:
Dostępność:
dostępny do celów badawczych
Data powstania:
1945
Stan zachowania:
dobry
Sygnatura:
301/649
Tytuł kolekcji:
Relacje Żydów Ocalałych z Zagłady
Uwagi:
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Na dokumencie nagłówek: „Dom dzieci żydowskich w Lublinie” (adres nieczytelny). Rozmazany stempel instytucji, gdzie sporządzono relację, częściowo widoczny adres: Warszawa, al. Świerczewskiego (numer domu niewyraźny).
Słowo kluczowe 1:
Słowo kluczowe 2:
Słowo kluczowe 3:
Główne tematy:
okupacja niemiecka, okres powojenny, żydowski sierociniec
Zakres chronologiczny:
Od 1942 do 1944
Nośnik informacji:
papier
nośnik elektroniczny
Gatunek:
relacja