publikacje

Wróć do listy

Relacja Zofii Kolczyckiej

Relacja dotyczy wydarzeń z lat 1940-1945.

Na początku w relacji pojawia się błąd rzeczowy – Autorka pisze, że przeniosła się do getta w lutym 1939 roku (getto w Łodzi zostaje wytyczone 8 lutego 1940, a zamknięte pod koniec kwietnia tego samego roku – najprawdopodobniej to literówka).

Autorka informuje o zamknięciu szkół w 1941 roku. Wspomina też, że w jej szkole działała organizacja komunistyczna, której ona sama co prawda nie była członkinią, lecz z nią sympatyzowała.

Wspomina o działalności Kripo. Wymienia dużo nazwisk, podaje adresy. Sama pracuje w resorcie krawieckim przy ulicy Łagiewnickiej. Poza pracą, prowadzi działalność oświatową i sama pobiera prywatnych lekcji na tajnych kompletach.

Pojawia się informacja o największej akcji likwidacyjnej, oraz o likwidacji getta w sierpniu 1944 roku. 11 sierpnia zostaje z rodzicami przewieziona do Auschwitz. Opisuje selekcję. Duży nacisk kładzie na fakt golenia głów u więźniarek, konieczność rozbierania się na rozkaz przy mężczyznach i brak bielizny po przydzieleniu do obozu.

W dalszej części opisuje brutalność i – jak to sama określa – „zdziczenie” w obozie. Wspomina liczne kradzieże. Po dwóch tygodniach zostają z matką rozdzielone – Autorka zostaje przetransportowana do Bergen-Belsen a matka zostaje w Auschwitz. Opisuje sposób w jaki więźniowie i więźniarki były traktowane, wspomina też to, że spotkała na miejscu sekretarza Jointu z Warszawy.

Po kilku tygodniach zostaje wytypowana do pracy w Rzeszy i wraz z transportem zostaje przewieziona do Elsnik koło Buchenwaldu rozpoczyna pracę w fabryce amunicji. Autorka wspomina, że praca była bardzo ciężka i szkodliwa dla zdrowia (pracowano przy różnych detergentach i chemikaliach). Aufzeherkami były Niemki „przeważnie dziewczyny ze wsi lub prostytutki”.

Autorka wspomina o przymusowych badaniach ginekologicznych.

W dalszej części Kolczycka pisze o ewakuacji obozu i bombardowaniu wagonów przez lotnictwo amerykańskie w wyniku czego 500 osób zginęło.

Pod koniec wspomnienia opisuje swoją ucieczkę wraz z grupą innych więźniarek i tułaczkę po okolicznych lasach. W końcu w jednym z byłych obozów zostaje udzielona jej pomoc. Front się jednak zmienia i po chwili Autorkę wraz z grupą koleżanek z obozu odnajdują Niemcy. Przeżywa ona jednak egzekucję, choć zostaje postrzelona w nogę.

 

Autor/Autorka: 
Miejsce powstania: 
Łódź
Opis fizyczny: 
11 k. ; 30 cm.
Postać: 
luźne kartki
Technika zapisu: 
maszynopis
rękopis
Język: 
Polski
Dostępność: 
dostępny do celów badawczych
Data powstania: 
1947
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
301/3078
Tytuł kolekcji: 
Relacje Żydów Ocalałych z Zagłady
Uwagi: 
Relacja autoryzowana. Spisała Klara Mirska. Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Data dzienna: 
19 gru 1947
Główne tematy: 
Zagłada, obóz pracy, obóz koncentracyjny,
Nazwa geograficzna - słowo kluczowe: 
Zakres chronologiczny: 
Od 1939 do 1945
Nośnik informacji: 
papier
mikrofilm
nośnik elektroniczny
Gatunek: 
relacja