Sekret żydowskiej przewrutności. Ciekawe obrządki żydowskie w każdym miesiącu roku.

Rekord stanowią zapiski osobiste autorki. Sposób prowadzenia narracji wskazuje na to, że miała ona zamiar upublicznić pracę.

Jest to spis świąt żydowskich według kalendarza gregoriańskiego. Na początku każdego rozdziału Autorka pisze jak dany miesiąc nazywa się po hebrajsku. Nazwy te są jednak błędne (nie tylko zła transliteracja, lecz również przestawione miesiące lub zupełnie przypadkowe nazwy). Opis rozpoczyna się od święta przypadającego 4 stycznia, które – zdaniem Autorki – polega na dodaniu krwi chrześcijańskiej do potrawy.

Autorka nie opisuje dokładnie świąt związanych z judaizmem, lecz takie (rzekome), wskazujące „antychrześcijaństwo” Żydów. Pojawia się informacja o czytaniu księgi Estery.

Kolejne opisywane przez nią rytuały to: profanacja obrazu chrześcijańskiego (poprzez deptanie go, czy spalenie w piecu), skraplanie nowożeńców żydowskich chrześcijańską krwią by przynieść im szczęście. Zdaniem autorki, Żydom można obcinać paznokcie tylko raz w roku.

W opisie świąt kwietniowych pojawia się informacja o święcie (bez podania jego nazwy) w czasie którego łapane są dzieci chrześcijańskie i mordowane w celu pozyskania chrześcijańskiej krwi. Autorka zaznacza, że „[Ż]ydzi się tej niezbożności zapierają”. Twierdzi, że krwi potrzebują „z tych przyczyn […] żeby nanich łaskawsi byli”. Autorka nazywa tałes „białą kapotą”.

Zeszyt kończy informacja, że z tych właśnie powodów „talmut przed kata i do spalenia skazany jest w roku 1757".