Szwalnia

Akcja opowiadania toczy się w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück w 1945 r., w okresie Wielkiego Postu, przedstawia historię jednego dnia pracy więźniarek w szwalni. Bezosobowa narracja obrazuje codzienność obozową pod koniec wojny – przerywane wspólnymi modlitwami rozmowy kobiet podczas pracy obejmują przeróżne tematy: od doszukiwania się w snach oznak nadchodzącego oswobodzenia poprzez wymianę przepisów kulinarnych z powodu zbliżającej się Wielkanocy, po wspomnienia i dyskusje literackie. Pośród żywiołowych debat i wesołych pogawędek pomiędzy warszawiankami (więźniarkami, które trafiły do obozu po powstaniu warszawskim) toczy się burzliwa dyskusja o sensie wybuchu powstania, którą nagle przerywają dźwięki syren, oznajmiające alarm przeciwlotniczy. Tekst zawiera wzmiankę o losach ciężarnych kobiet w obozie. Szwalnia stanowi zbiorowy portret kobiet w obozie, aczkolwiek niektóre z więźniarek zostały wyróżnione w niej również krótką, odrębną charakterystyką. Opowiadanie przybliża nastroje uwięzionych w sytuacji, kiedy coraz częściej słychać oznaki zbliżającego się frontu – nadzieja na wyzwolenie miesza się z poczuciem zagrożenia, a radość z przygnębieniem.