Pamiętnik Heleny Plater-Zyberk
Zyberkowa pisała pamiętnik w ostatnich latach życia (około 1930 r.) na prośbę dzieci (głównie z pamięci, ale również na podstawie innych źródeł, w tym dziennika ojca z lat 1865–1870 i pamiętnika przyrodniej siostry Anieli, do tekstu włącza też szczegółowe opisy miejsc na podstawie zachowanych zdjęć rodzinnych). Wspomnienia obejmują okres dzieciństwa i młodości (do momentu zamążpójścia). Autorka w niewielkim stopniu skupia się na sprawach osobistych i własnych przeżyciach. W zamian za to szkicuje barwny portret – podporządkowany chronologii – środowiska rodziny arystokratycznej, w którym się wychowywała i przebywała do momentu, kiedy wyszła za mąż. Szczególnie wyraźne na tle pozostałych są wątki z sylwetkami członków i przyjaciół rodziny, osób związanych z Czartoryskimi i Działyńskim, a także fragmenty dotyczące podróży.