Bendová, Krista

Słowacka pisarka, poetka, redaktorka. Uczęszczała do szkół w Kremnicy, Nowych Zamkach i Bańskiej Bystrzycy. W latach 1942–1945 studiowała słowacystykę i rusycystykę na Uniwersytecie Komeńskiego, krótko studiowała na Akademii Dramatu w Bratysławie (dziś Konserwatorium). Chorowała na gruźlicę, z powodów zdrowotnych przerwała studia w 1945 r. Pracowała w redakcjach licznych czasopism („Ohník”, „Roháč”, „Pravda”), a także w wydawnictwie Pravda (jako redaktorka w dziale literatury dziecięcej i młodzieżowej) i w Związku Pisarzy Czechosłowackich. Od 1964 r. zajmowała się wyłącznie pracą literacką. Okazjonalnie tłumaczyła literaturę czeską i rosyjską (J. Čapek, J. Noha, W. Imber). Żona rektora Uniwersytetu Słowackiego (obecnie Komeńskiego) Jána Gondy, a także pisarza Jána Kostry. W 1983 r. otrzymała tytuł Zasłużonej Artystki.

Debiutowała zbiorem liryki osobistej Listy milému (1948), w tym samym roku publikowała tomik poetycki Milenec smútok. W latach 50. aktywnie zaangażowana w politykę, także jako autorka literatury tendencyjnej. W 1968 r. wystąpiła z Komunistycznej Partii Czechosłowacji, negatywnie oceniała interwencję wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. W historii literatury słowackiej figuruje przede wszystkim jako klasyczka literatury dla dzieci i młodzieży. W latach 60. ukazały się jej najbardziej cenione książki – Opice z našej police (1967), a także cykl bajek o Osmijanku (1967–1969). Do ogromnej popularności cyklu o Osmijanku przyczyniła się ich wersja radiowa czytana przez słowackiego aktora Ctibora Filčíka. Prace literackie Bendovej, nadal popularne i chętnie czytane, znacząco wpłynęły na nowoczesną formę słowackiej literatury dla dzieci i młodzieży, zwłaszcza na jej humorystyczne, satyryczne warianty.