Kardošová-Križková, Drahotína

Etnografka, publicystka, działaczka narodowa i społeczna. Ukończyła szkołę mieszczańską w Kremnicy (wykształcenie zdobyła w języku niemieckim i węgierskim). Zajmowała się przede wszystkim etnografią i folklorystyką, a także działalnością kulturalno-oświatową – organizowała wykłady, wystawy, spektakle teatralne i in. Łączyła ją przyjaźń z Izabelą Textorisovą, pionierką botaniki. Wyszła za mąż w wieku 29 lat, była matką pięciorga dzieci (dwoje z nich zmarło). Od 1892 r. zbierała i klasyfikowała m.in. wzory słowackich haftów ludowych i koronek. W czasie wzmożonej madziaryzacji zaangażowana w słowacką sprawę narodową. Zwolenniczka czesko-słowackiej wspólnoty i intensywnej współpracy kulturalnej. Oskarżona o szpiegostwo, w latach 1914–1918 z przyczyn politycznych więziona w Wiedniu i Vácu. Swoje doświadczenia opisała w autobiograficznej prozie Z dôb utrpenia (1925).