Textorisová, Izabela

Urodzona w na południu dzisiejszej Słowacji. Botaniczka, interesowała się także mineralogią. Uczęszczała do szkoły ludowej w Jelšavie, Slovenskim Pravnie i w Belej (niedaleko Martina). Chciała zatrudnić się jako nauczycielka, uczyła się języków obcych (łaciny, węgierskiego, niemieckiego, rosyjskiego, francuskiego), ale zgodnie z wolą ojca podjęła pracę na poczcie. Naczelniczka poczty w Blatnicy (niedaleko Martina), gdzie spędziła większość swojego życia. Bezdzietna, niezamężna. Za namową nauczyciela z Jelšavy (Václava Vranego) zainteresowała się botaniką. Opracowała i usystematyzowała florę Wielkiej Fatry (szczególną uwagę poświęciła roślinności w Gaderskej i Blatnickej dolinie). Odkryła i opisała kilka rzadkich roślin (m. in. szarotkę alpejską). Intensywnie korespondowała ze znawcami botaniki, dzieliła się z nimi wiedzą i doświadczeniem. Drobne prace literackie publikowała w czeskich czasopismach dla kobiet „Ženské listy” i „Dívčí svět”.

Dbała o relacje z T. Vansovą i E. Maróthy-Šoltésovą, utrzymywała kontakty z przedstawicielkami czeskiego ruchu kobiecego (E. Krásnohorską, K. Světlą, T. Novákovą). Przyjaźniła się z Drahotíną Kardošovą-Križkovą. Unikała otwartego zaangażowania w działalność słowackiego ruchu narodowego (jako urzędniczka państwowa w czasach madziaryzacji obawiała się utraty pracy). Obszerny i precyzyjnie sporządzony zielnik jej autorstwa (Herbarium Textoris), który znajduje się w zbiorach Archiwum Katedry Botaniki Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie, liczy około 5000 okazów.