Słowacka poetka, prozaiczka, znana przede wszystkim jako autorka literatury dla dzieci, działaczka ruchu kobiecego. Wychowała się w wielodzietnej rodzinie nauczycielskiej, protestanckiej (ojciec Karol Rudolf Rizner), otrzymała wykształcenie w domu rodzinnym. Zbiór jej wierszy Z vesny života (1895) był pierwszym tomikiem poetyckim, który wydała słowacka autorka. Od 1910 r. mieszkała w Nowym Mieście nad Wagiem. Po powstaniu Czechosłowacji (od 1919) była (krótko) urzędniczką Czerwonego Krzyża. Bezdzietna, niezamężna. Utrzymywała się głównie z pracy literackiej.
Od najmłodszych lat wspierano jej karierę literacką, którą przypadła na okres zapotrzebowania na literaturę słowacką pisaną przez kobiety (wparcie uzyskała na przykład od stryja Ľudovíta Riznera, społecznika, pedagoga, pisarza i bibliografa, a także przyjaciela rodziny, teologa, proboszcza ewangelickiego o zainteresowaniach literackich, Jána Pravoslava Leški). Debiutowała w wieku 15 lat, publikowała w czasopismach „Slovenské noviny”, „Vlasť a svet”, „Národné noviny”, „Slovenské pohľady” i in. Współpracowała także z czasopismami literackimi dla dzieci. W swojej autobiografii Podjavorinská wspomina Márię Holuby, z którą łączyła ją niejednoznaczna relacja. Początkowo bliskie stosunki między o ponad dwadzieścia lat starszą poetką a Podjavorinską przerodziły się w konflikt, którego tłem był m.in. spór o etykę twórczą. Holuby, która publikowała m.in. pod pseudonimem Javorinská, była przekonana, że Ľudovít Rizner dokonał nieetycznego fałszerstwa literackiego i publikował swoje prace m.in. pod pseudonimem Podjavorinská. W historii literatury słowackiej utarł się jednak pogląd, że interpretacja Holuby nie była poparta rzetelnymi dowodami.
Na początku swojej twórczości Podjavorinská rozwijała się przede wszystkim jako autorka prozy. Najbliższa jej była poetyka realizmu – oscylowała między humorystyczną formą Martina Kukučína i prozami społecznymi autorstwa Svetozára Hurbana Vajanskiego. Często pisała o sprawach kobiecych. Jej utwory dla dzieci – Zajko-Bojko (1930), Čin-Čin (1943) i in. – tworzą nadal żywą część kanonu słowackiej literatury dziecięcej. W 1987 r. otrzymała tytuł Artystki Narodowej za twórczość dla dzieci.
