[Jestem z rodziny melancholików...]

Jego głównym tematem są smutek, poczucie beznadziei i zwątpienie. Solska wątpi, że kiedykolwiek będą mogli być razem. Jest to pierwszy tak smutny list w korpusie. Autorka opisuje swój stan, jako melancholię, oraz zaznacza, że ich miłość jest teraz czymś, co sprawia, że zwija się w bólach, choć jak podkreśla, bardzo tego nie chce.

Ostatnie zdane jest urwane w połowie.

Na odwrocie listu znajduje się adnotacja innym charakterem pisma: "List z wiosny 1904 niewysłany i znaleziony w jej papierach w maju 1906. - d: 24. V. 1906." - data podkreślona.