Nasza kamienica

Wspomnienia rozpoczyna bogaty w szczegóły architektoniczne opis kamienicy, w której mieszkała autorka oraz budynków sąsiadujących. Opisuje relacje między mieszkańcami: „Do czasów wojny w kamienicy nie było wspólnego życia. Lokatorzy raczej nie znali się między sobą. Lepiej znały się służące...” Autorka dostrzega, że po wybuchu wojny stosunki między sąsiadami zacieśniły się. Okazywali sobie wzajemną pomoc, mieli wspólne troski. Pamiętnikarka poświęca sporo uwagi osobom dozorcy i dozorczyni, których opisuje jako srogich, lecz dbających o kamienicę i podwórko.Pisze o trudnościach związanych między innymi z tym, że dom znalazł się na terenie tzw. dzielnicy niemieckiej. Autorka opisuje niektóre sytuacje z lat 1943-1944, nie wspominając o getcie i losach ludności żydowskiej. Wspomnienia kończy opis stanu kamienicy po powstaniu warszawskim. Została spalona i nie nadaje się do zamieszkania. Zapiski są pracą nadesłaną na konkurs pt. „Warszawa moich wspomnień”, zorganizowany przez tygodnik "Stolica".