List do Żanny Kormanowej w sprawach prywatnych. Autorka podziękowała za kartkę, którą otrzymała od Kormanowej. Wysyłała jej pocztę z całego tygodnia, zapowiadała wysyłkę kolejnej paczki. W domu Wolf nic ważnego się nie wydarzyło. Pogoda się popsuła, ale w chwili pisania listu uległa poprawie. Autorka chciała wiedzieć, kiedy Kormanowa wróci, by dzień przed jej powrotem mogła rozłożyć dywany, schowane, by się nie kurzyły. W dalszej części wiadomości pisała o przetworach, które przygotowywała.

List i kartka do Żanny Kormanowej, dotyczące spraw prywatnych.

18 lutego 1972 r. List z Krynicy. Autorka podziękowała Kormanowej za list i przepraszała, że długo się nie odzywała, ponieważ przebywała w szpitalu, w chwili pisania listu z kolei była w sanatorium. Jej mąż przez pół roku pracował w Australii, wrócił do domu, by opiekować się dziećmi. Alicja z przyjemnością wspominała ich wspólną podróż, wyczekując momentu, gdy znów będzie mogła wyjechać. Wyrażała chęć wyjazdu do Warszawy i spotkania się z Kormanową.

Autorka pisze do Kormanowej, ponieważ dostała zawiadomienie z Sądu Powiatowego w Warszawie, z informacją, że Kormanowa miała być przesłuchiwana w sprawie odtworzenia jej świadectwa dojrzałości, które uzyskała w 1940 r. w Białymstoku. Została przyjęta na Zaoczne Studium WJE we Wrocławiu, pod warunkiem sądowego odtworzenia świadectwa dojrzałości. Bardzo przepraszała, że ją fatygowała, ale nie znała nikogo innego, kto mógłby to potwierdzić. W dalszej części listu Bachnerowa pisała o sprawach prywatnych, m.in. o swoich dzieciach i o swoich obowiązkach.

Autorka listu wspominała w nim ich spotkanie sprzed miesiąca. Zapewniała, że myślami zawsze była z Kormanową, pytała ją o zdrowie. Chciała się z nią zobaczyć, gdy przyjedzie do Warszawy. W tym czasie jej rodzina przeżywała żałobę z powodu śmierci jej wnuczka Romualda, który w czasie wakacji utopił się w jeziorze na Mazurach. Był poszukiwany przez osiem dni, zanim jego ciało co stało odnalezione. Został pochowany na cmentarzu w Częstochowie. Zygmunt jeszcze o tym nie wiedział.

List i dwie kartki do Żanny Kormanowej.

Niedatowany bilecik, w którym autorka żegna się przed wyjazdem. Pytała, czy Kormanowa planowała przyjechać do Wisły. Życzyła jej owocnej pracy i dobrego samopoczucia. Na koniec prosiła o pożyczkę w wysokości piętnastu tysięcy złotych, po które miał zgłosić się jej mąż Marian. Miała nadzieję, że uda jej się szybko oddać pożyczone pieniądze, ponieważ spodziewała się wypłaty z wydawnictwa „Książka”

Kolekcja listów i kartek pocztowych. Sześć listów z lat 1957-1959, pisanych na kartkach pocztowych dotyczyło głównie pracy naukowej, a przede wszystkim opracowywania podręcznika historii Polski, do którego Brodowska pisała jeden z rozdziałów. Praca ta trwała wiele miesięcy, ponieważ autorka zbierała materiały, uzupełniała je, uwzględniała otrzymywane uwagi, prosiła o przesłanie referatów materiałowych, na podstawie których pisała.

Zbiór 4 listów Celiny Bobińskiej do Żanny Kormanowej.

27 kwietnia 1952 r., autorka prowadziła wówczas wykłady z dziejów imperializmu. Potrzebowała wydanego wcześniej tomu materiałów z konferencji w Otwocku. Prosiła Kormanową o przesłanie jej egzemplarza.

15 czerwca 1966 r., autorka przeprosiła Kormanową za zwłokę w odpowiedzi na jej poprzedni list, ponieważ cztery dni przebywała w Zakopanem. Podziękowała za udzielone informacja.

Korespondencja wysyłana do Żanny Kormanowej.

7.05.1950 r. - Kartka miejscowa (Warszawa). Autorka infomuje Kormanową, że pozwoliła sobie, pod jej nieobecność , pożyczyć należącą do niej książkę Ałpatowa.  Celinie  bardzo na niej zależało, a Kormanowej i tak nie będzie teraz przez 10 dni w Warszawie.

Zbiór sześciu listów dotyczących spraw prywatnych.

7 stycznia 1948 r., list z Casablanki, autorka dziękuje za zainteresowanie się jej losem i za okazaną pomoc. Musiała wyprowadzić się z mieszkania, ale nie mogła znaleźć innego, nie stać jej było także na kupno własnego. Żal było jej opuszczać córkę, ale była zmuszona przenieść się do Paryża. Po urządzeniu się w Paryżu, planowała starać się o wizę do Warszawy, chciała spotkać się z Kormanową i podziękować jej za wsparcie.

Kolekcja listów i kartek Antoniny Merkel do brata i jego rodziny.

1. Warszawa, 13.08.1918 r.  (List pisany obustronnie na 4 kartkach - 8 s.)