Policja Państwowa

Przedwojenna państwowa organizacja powołana ustawą z dnia 24 lipca 1919 roku, jako organ wykonawczy władz państwowych i samorządowych, mający za zadanie ochronę bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego. Ustawa ta przekształcała istniejące uprzednio organizacje porządku publicznego – policję komunalną, samorządową, milicję kolejową, straż kolejową – w jednolitą formację pod nazwą Policja Państwowa.

W 1925 roku, na wniosek Polskiego Kominetu Do Walki Z Handlem Kobietami i Dziećmi, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wydało polecenie Komendzie Głównej Policji Państwowej rekrutacji kobiet i ich przeszkolenia, co zapoczątkowało stworzenie refetatu policji kobiecej, który ostatecznie uformował się w 1935 roku. 

Źródła:

1. Siemak Zbigniew, Policja kobieca w II Rzeczypospolitej, "Policjanci : policyjny magazyn historyczny" 2008, nr 3, s. 17-19.

2. Ustawa z dnia 24 lipca 1919 roku o policji państwowej (Dz. U. z 1919 r. Nr 61, poz. 363)

 

Więcej informacji:

1. Kwartalnik.csp.edu.pl/download/21/17731/OdPolicjiPanstwowejdoPolicji.pdf.

2. Litwiński Robert, Korpus Policji w II Rzeczypospolitej, Lublin 2010.

3. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o Policji Państwowej. (Dz.U. 1928 nr 28 poz. 257).

4. Siemak Zbigniew, Policja kobieca w II Rzeczypospolitej, "Policjanci : policyjny magazyn historyczny" 2008, nr 3, s. 17-19.