Dwa listy i notatka na temat Ilse Glinickiej
Dwa listy i notatka na temat Ilse Glinickiej. Notatka, sporządzona na podstawie informacji otrzymanych od Anny Branickiej, była załącznikiem listu z dn. 3.01.1990 r.
Ilse urodziła się w 1900 r., z d. Strobl, matka z d. Himmelstjern. Ilse była obywatelką estońską. Jej pierwszy mąż, Barszcz, był w służbie dyplomatycznej. Po rozwodzie z nim wyszła za Zygmunta Glinickiego, artystę-malarza, grafika, który przed wojną zajmował się restauracją Pałacu Wilanowskiego. W 1939 r. został wywieziony do Rosji i słuch po nim zaginął. We wrześniu 1939 r. Ilse pracowała w szpitalu wojskowym w Wilanowie, a w czasie okupacji w biurze administracyjnym dóbr wilanowskich. Znała świetnie kilka języków. Ratowała z rąk Niemców wielu ludzi, m.in. właściciela Wilanowa, hrabiego Branickiego. W czasie Powstania była w Warszawie. Po wojnie miała antykwariat na Nowym Świecie, do spółki z Sułockim. Zmarła w Warszawie w 1950 r., została pochowana na Powązkach.
W kolejnym liście, z dn. 8.04.1990 r., autorka przesyła kasetę ze wspomnieniami Aliny Janowskiej, znanej polskiej aktorki, która była „przyszywaną siostrzenicą” Ilse. Glinicka przyjaźniła się z matką Aliny jeszcze w Tallinie. Elżbieta ma pecha w tej sprawie, bo jak tylko uda jej się zdobyć kolejne nazwisko osoby, która znała Ilse, to zaraz okazuje się, że ta osoba niedawno zmarła. Sama też znała kilka z tych osób, np. Gerdę Tarasiewicz, najbliższą przyjaciółkę Ilse. Od jej siostrzenicy dowiedziała się nieco więcej na temat rodzeństwa Glinickiej. Miała trzech braci: Frydrycha, Kurta i Herberta (Strobel). Autorka podaje Halinie informacje na temat ich rodzin i późniejszych losów. W czasie wojny mieszkali w Poznaniu, w 1944 r. wyjechali na Zachód (Niemcy, Australia). Mąż Ilse, Zygmunt Glinicki, był malarzem (podobno dobrym) i architektem wnętrz. Urządzała m.in. Pałac Wilanowski. W czasie wojny znalazł się ze swoim kolegą, też malarzem, Szperberem, we Lwowie, skąd zostali wywiezieni do ZSRR. Zofia St., o której mowa we wspomnieniach Ilse, to Zofia Stpieryńska, żona redaktora, która po wojnie była uważana za damę serca Cyrankiewicza (przed Andryczówną). Na nagrobku Ilse wyryta jest data śmierci: 24.04.1949 r.