[Na jedną chwilę...]

List jest kontynuacją poprzedniego, Solska rozpoczyna od informacji o tym, że była zajęta. Nie precyzuje jednak czym – pisze ogólnikowo, że całymi dniami miała próby w teatrze, że boli ją całe ciało i czuje się wyczerpana. Zadaje Żuławskiemu pytanie: "Dlaczego wszyscy mogą być przy mnie, a Ty nie?".

W dalszej części listu zaczyna snuć fantazje o spotkaniu. Radzi Żuławskiemu, by skupiał się – jeżeli może – nie na tęsknocie, ale na tym, że niedługo będą mogli się zobaczyć. Sama zaznacza, że i ona ma dość poprzestawania jedynie na korespondencji i bardzo by chciała się z nim zobaczyć.

List jest w stylu bardziej zdystansowany wobec Adresata niż u początków korespondencji.