Relacja Gizeli Szulberg
Gizela Szulberg po wybuchu wojny przenosi się z rodziną z Warszawy do domu babci w Dubecznie (Lubelszczyzna). Po utracie domu i śmierci babci, rodzice ukryli ją u znajomego Polaka, gdzie była szykanowana przez członków jego rodziny, zmuszana do pracy i często chowana w szafie. Jednak czuła wdzięczność za udzieloną pomoc. Szulberg przypomina o chwili, kiedy pierwszy raz przyszła na grób rodziców i płakała, ale potem stwierdziła: „dziś już nie płaczę, takie serce mam zatwardziałe z tego strachu, co przeżyłam”.
Miejsce powstania:
Bytom
Opis fizyczny:
3 k. ; 29,5 cm.
Postać:
luźne kartki
Technika zapisu:
maszynopis
rękopis
Język:
Polski
Miejsce przechowywania:
Dostępność:
dostępny
Data powstania:
1947
Stan zachowania:
dobry
Sygnatura:
301/2731
Tytuł kolekcji:
Relacje Żydów Ocalałych z Zagłady
Uwagi:
Tytuł nadany przez redakcję Archiwum Kobiet. Spisała Ida Gliksztejn.
Słowo kluczowe 1:
Słowo kluczowe 2:
Słowo kluczowe 3:
Data dzienna:
3 wrz 1947
Główne tematy:
II wojna światowa, ucieczka z Warszawy, ukrywanie się po tzw. aryjskiej stronie, pomoc Polaków, szykany Polaków
Zakres chronologiczny:
Od 1939 do 1945
Nośnik informacji:
papier
nośnik elektroniczny
Gatunek:
relacja