Dwojra Szczucińska opisuje prowokację gestapo (sprawa Hotelu Polskiego) i rolę, jaką odegrał żydowski agent gestapo Lolek Skokowski. Na przełomie 1941 i 1942 r. z inspiracji szwajcarskich organizacji żydowskich na terenie Generalnej Guberni Żydzi mogli ubiegać się o paszporty państw, z którymi III Rzesza nie była w stanie wojny (głównie dokumenty wystawione przez kraje Ameryki Południowej) i uzyskać pozwolenie na wyjazd z Europy.

Księga opracowana przez Zofię Liff-Kempler stanowi wybór z korespondencji prowadzonej przez autorkę z bratem oraz pisanego przez nią pamiętnika. Dotyczy przede wszystkim wspomnień o zmarłych w okresie okupacji członkach rodziny i znajomych.

Autorka poświęciła tekst kronikarskiemu zapisowi eksterminacji ludności żydowskiej oraz likwidacji getta warszawskiego.

Zapiski otwierają informacje dotyczące sytuacji w getcie warszawskim w 1942 roku (w tym selekcje i wywózki). Autorka odnotowała zabójstwa dokonane w nocy z 17 na 18 maja 1942 roku na działaczach społecznych działających w getcie. Opisała także zasłyszane wieści dotyczące zagłady na Kresach Wschodnich oraz w Kraju Warty, jak i historie dotyczące wywózek do obozów zagłady. Oddała generalną atmosferę strachu w getcie w trakcie akcji likwidacyjnej.

Autorka spisała swoje wspomnienia w 1985 roku w języku angielskim. Tekst otwierają informacje dotyczące oblężenia Warszawy, w tym reakcje ludzi, przewidywania i nastroje panujące wśród warszawiaków. Irena sporo miejsca poświęciła opisowi śmierci jej pierwszego męża, który zmarł w szpitalu jesienią 1939 roku, w wyniku ran odniesionych w kampanii wrześniowej. W dalszej części wspomnień pojawiają się opisy dotyczące wprowadzana antyżydowskich praw i organizacji warszawskiego getta.

Autorka opisała losy swoje i swojej rodziny, przebywającej w czasie okupacji w Łodzi. Tekst rozpoczynają informacje o początku wojny, okupacji, wprowadzeniu antyżydowskich praw i założeniu getta. Autorka poświęciła dużo miejsca warunkom życia w getcie – głód, choroby, epidemie, brak opału, przeludnienie, warunki mieszkaniowe, relacje międzyludzkie. Opisuje także zachodzące w getcie zmiany, takie jak zamykanie szkół czy pracę. Informuje o śmierci rodziców. Opisuje funkcjonowanie systemu dystrybucji żywności i kart żywnościowych.

Dokument obejmuje lata 1942-1943, brak adnotacji umożliwiającej stwierdzenie daty sporządzenia.

Autorka, Polka, radna w Wieliczce, opisywała obserwowaną przez siebie rzeczywistość. Tekst otwiera opis likwidacji getta utworzonego w maju 1941 roku. W getcie przebywało około 7.000 osób, jego likwidacja odbyła się latem 1942.

Opis aresztowania męża Autorki - Jerzego Neudinga - i innych działaczy Polskich Socjalistów w getcie warszawskim. Opis rozstrzelania i pogrzebu.

Truda, bohaterka opowiadania, przygotowuje się do ochchodów Świąt Wielkanocnych, które ma zamiar spędzić u swojej ciotki. Żałuję, że tegoroczna Wielkanoc będzie inna od poprzednich z powodu śmierci jej matki. Uskarża się, że nie ma zbyt wielu przyjaciół w szkole z powodu posępnego nastroju, jaki towrzyszy jej od dłuższego czasu. W drodze ze szkoły spotyka ojca, który rozwiewa jej plany wyjazdu na święta do rodziny. Dowiaduje się, że ciotka jest chora na odrę. Podczas drzemki ojca wymyka się na dwór, gdzie bawi się jej kolega Gustek.