Zapiski Ludmiły Niedbalskiej obejmują okres od 1 stycznia 1979 do końca 1988 r. Podzielone są na kilka części, z zachowaniem ciągłości numeracji stron. Prowadzone skrupulatnie, dość regularnie, zostały spisane językiem poprawnym, prostym, wręcz lakonicznym. Autorka często stosowała równoważniki zdania, unikała metafor i wyrażeń emfatycznych. Pojedyncze wpisy są krótkie, od kilku wersów do połowy strony.

Wspomnienia Marii Teresy Czai spisane są bogatym językiem, z licznymi odniesieniami literackimi i kulturowymi. Składają się z dwóch zróżnicowanych gatunkowo części. Pierwsza, obejmująca okres od nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. do 3 stycznia 1982 r., ma charakter prowadzonego na bieżąco zapisu diarystycznego, poszczególne wpisy opatrzone są datami dziennymi. Część druga, powstała w 1992 r., jest wspomnieniem dotyczącym wydarzeń 1982 r. To narracja ciągła, pozbawiona datacji. Zapiski z części pierwszej zostały uzupełnione w 1992 r.