Komunistyczna Partia Polski
Partia polityczna założona w grudniu 1918 r. na zjeździe zjednoczeniowym Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy oraz Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewica. Rozwiązana w 1938 r. przez Komintern w ramach wielkiej czystki. W praktyce KPP stanowiła sekcję Kominternu na terenie II Rzeczypospolitej, jej celem była rewolucja socjalna powiązana z wcieleniem terenów Polskich do ZSRR na prawach republiki sowieckiej. Na terenie Polski działalność partii została zakazana, gdy w wojnie polsko-bolszewickiej jej zwolennicy stanęli po stronie sowieckiej. Dodatkowo działała niezgodnie z prawem, ponieważ nie uznając legalności Polski, jej kierownictwo nie dopełniło formalności związanych z rejestracją organizacji. Odsetek kobiet w partii wynosił ok. 9–10% ogółu członków. W gronie 27 osób zasiadających w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego KPP w latach 1923–1937 były dwie kobiety: Maria Koszutska (Wera Kostrzewa) i Zofia Unszlicht-Osińska. Ponadto znaczna liczba działaczek KPP zasiadała na stanowiskach funkcjonariuszek partyjnych na szczeblu centralnym i w terenie.