Hanna Bortnowska 1927-1979

Wspomnienie pośmiertne o Hannie Bortnowskiej, byłej inspektor w Centralnym Archiwum Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Autorka opisała życie i dokonania Bortnowskiej. Kobieta urodziła się 10 listopada 1927 r. jako córka Marii i Mariana Kornaszewskich. Mając szesnaście lat rozpoczęła pracę w Zakładach Przemysłu Drzewnego Hrabiego Starowiejskiego w Sędziszowie. W latach 1945-1949 pracowała w Ministerstwie Leśnictwa, zaocznie kształcąc się w szkole średniej. Od 1947 r. była członkinią Polskiej Partii Robotniczje, a następnie PZPR. W 1949 r. wyszła za mąż za Romana Bortnowskiego i przeniosła się do Katowic, gdzie została kierownikiem referatu sprawozdawczego w Komitecie Miejskim PZPR. W latach 1950-1952 studiowała w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. W 1953 r. rozpoczęła pracę w Zakładzie Historii Partii, a następnie w Centralnym Archiwum KC PZPR, gdzie pracowała aż do emerytury, na którą przeszła w 1978 r. Jako pracownik Działu Wspomnień i Relacji przyczyniła się do zgromadzenia i opracowania wielu spuścizn i wspomnień działaczy ruchu robotniczego. Była współautorką i redaktorką zbioru wspomnień Czas wielkiej próby, autorką informacji źródłoznawczych Wspomnień i relacji dotyczących dziejów polskiego ruchu robotniczego w latach II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej oraz Wspomnień żołnierzy Armii Ludowej – uczestników Powstania Warszawskiego.