Nie doczekał

Autorka opisuje pewne zdarzenie związane z odbudową Warszawy. Przechodząc obok budowy, pośród gapiów Penciakowa zauważa staruszkę, która od dłuższego czasu przygląda się pracy koparki odgruzowującej teren. Starszą kobietę zachwyca widok pracujących maszyn i ludzi. Kobiety nawiązują rozmowę. Autorka dowiaduje się, że syn rozmówczyni również pracował na budowie jako pomocnik, jednak zmarł przed wojną na tyfus, po tym, jak zdobył wykształcenie dzięki kursom inżynierskim organizowanym przy ulicy Chmielnej. Zwierza się Lucynie Penciakowej także ze swojego trudnego położenia; pomieszkuje kątem i ma nadzieję na zdobycie miejsca w domu starców, którego budowa trwa przy alei Wilanowskiej.