Od biało-czerwonej opaski – do dziś!
Pamiętnik Marii Sosnowskiej jest portretem pierwszych lat powojennej Oleśnicy i ówczesnej egzystencji na tzw. Ziemiach Odzyskanych, widzianych oczami przybyłej zza Buga nauczycielki. Autorka opisuje codzienną rzeczywistość w mieście – zniszczenia i początkowy chaos panujący po zakończeniu wojny: rabunki opuszczonych mieszkań czy trudności związane z powszechnym brakiem podstawowych produktów (żywności, opału). Pamiętnik ukazuje również w interesujący sposób przekrój społeczny i polityczny mieszkańców Oleśnicy. Sosnowska pisze o napływie kolejnych osadników, obecności Niemców czekających na wyjazd oraz tych, którzy zdecydowali się pozostać, odnotowuje też ukrywanie się członków Armii Krajowej. Pamiętnik jest jednocześnie świadectwem pierwszych prób ustabilizowania i organizacji życia w Oleśnicy: powstawania pierwszych działających sklepików, przedszkoli i szkół. Sosnowska kończy swoje zapiski, wspominając rozpoczęcie pracy nauczycielskiej w lokalnej szkole oraz kulturalną i artystyczną działalności oświatową, związaną z zawodem nauczycielskim.