Dziennik Zofii Czyńskiej
Codzienne, szczegółowe notatki Zofii Czyńskiej dotyczą zarówno spraw zawodowych, jak i osobistych. Autorka opisuje wizyty gości, wyjazdy wakacyjne, podróże zagraniczne, zajęcia domowe, odbyte spacery. Zdaje relacje z filmów, wystaw, spektakli teatralnych, koncertów, w których uczestniczyła, i z książek, które przeczytała. Część zapisków dotyczy matki Janiny i brata Andrzeja, a także kłopotów mieszkaniowych, stosunków z sąsiadami, starań o przydział mieszkania, przeprowadzek; następnie autorka opisuje choroby i inne sprawy zdrowotne oraz śmierć matki. Czyńska często odnosi się do realiów życia w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, m.in. wspomina o brakach różnych produktów w sklepach. Niemal połowę objętości Dziennika stanowią notatki, w których pojawiają się komentarze do bieżących wydarzeń politycznych w kraju i na świecie (z dołączonymi zdjęciami, listami i innymi materiałami). Autorka dużo miejsca poświęca swojej pracy zawodowej. Była redaktorką i współpracowała m.in. z Państwowym Wydawnictwem Naukowym, Wiedzą Powszechną i Instytutem Wydawniczym PAX. Charakteryzuje kolegów i koleżanki oraz przełożonych, pisze o swojej działalności w NSZZ „Solidarność", stanie wojennym i jego negatywnych konsekwencjach w instytucjach kultury. Przywołuje liczne osoby z kręgów prywatnych i zawodowych, np. Leona Marszałka, Irenę Krońską, Czesławę Oknińską, Jerzego Hoffmana. W trzecim zeszycie znalazły się pieśni z 1863 r. – Czyńska dostała je od znajomej, które przepisała teksty z pamiętnika powstańca styczniowego (wspomnienia te miały ukazać się nakładem PAX-u, lecz ostatecznie książki nie opublikowano). Dziennik był pisany w różnych miejscach i okolicznościach, najwięcej zapisków powstało w Warszawie, ale niektóre w Krynicy Morskiej, Spale, Dankowie (k. Kielc) i Kazimierzu Dolnym.