Teczka zawiera opowiadania „Romans oświęcimski”, „A było ich tylko z milinów zagubionych dwoje”, „Na ile ocenił SS-man życie moje” i „Mała płaska”. Pierwszy z tekstów opowiada o związku Mali Zimetbaum z Edwardem Glińskim. Pozostałe dotyczą Autorki oraz osób, z którymi stykała się w obozie.
Historie zbeletryzowane, nie stanowią źródła faktograficznego, przedstawiają za to realia obozowe. Teksty pisane pod wpływem przeżyć w obozie i obserwacji obozowej codzienności.
Tygodnik pisany przez młodą Żydówkę ukrywającą się w warszawskich bunkrach i gruzach. Formuła gazety miała być z założenia satyryczna, tworzona dla „mieszkańców małego państewka”, jak autorka nazywa ludzi ukrywających się wraz z nią. Gazeta podaje zmyślone wiadomości, zawiera nieco wspomnień (np. z wycieczek po Polsce czy chodzeniu po górach), oraz informacji dotyczących życia w bunkrze. Do tych ostatnich zaliczyć można tekst o „niesamowitym wynalazku” jednego z ukrywających się (schodku zbudowanym po to, by łatwiej dosięgnąć szpary, przez którą dawało się wyjrzeć na ulicę).
Autorka opisuje Warszawę w czasie kampanii wrześniowej i przygotowania do nadejścia armii niemieckiej (w tym sypanie wałów). Później przechodzi do opisu sytuacji Żydów warszawskich. Pisze o przesiedleniu do getta w 1940 roku, postawie mieszkańców Warszawy i przychylnym Żydom nastawieniu Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Opisuje także działalność Żydowskiej Samopomocy Społecznej.
Wiersz autorstwa Zofii Zawiszanki ku czci Wandy Gertz „Kazika”, jej przyjaciółki z czasów służby w Ochotniczej Legii Kobiet. Podmiot liryczny utworu z zachwytem opowiada o przyjęciu przez Gertz męskiej tożsamości na czas walk, mówi o „Rycerce-dziewczynie”, w której osobie stapiają się „męski honor żołnierza i godność dziewicy”. Wiersz składa się z trzech strof czterowersowych i posiada rymy krzyżowe.
Urywek pamiętnika z dni od 19 do 27 kwietnia 1943 roku. Tekst dotyczy powstania w warszawskim getcie. Ponieważ Autorka ukrywała się w podziemiach szopu, pisała dużo o nastrojach panujących w tym miejscu. Wiele informacji o towarzyszach, relacje między ukrywającymi się Żydami, niewiele o samym powstaniu z powodu braku informacji.
Tekst obejmuje okres od 1 lipca do 15 sierpnia 1944 roku i stanowi opis deportacji z łódzkiego getta oraz jego wysiedlenia.
Dokument obejmuje lata 1942-1943, brak adnotacji umożliwiającej stwierdzenie daty sporządzenia.
Autorka, Polka, radna w Wieliczce, opisywała obserwowaną przez siebie rzeczywistość. Tekst otwiera opis likwidacji getta utworzonego w maju 1941 roku. W getcie przebywało około 7.000 osób, jego likwidacja odbyła się latem 1942.
Odpis datowanego na 1 lutego 1949 r. listu Wandy Gertz do Marii Wittek na temat, mającego wejść w życie 15 marca 1949 r., projektu etatu i obsady personalnej w Auxiliary Territorial Service. Gertz referuje dowódczyni, że została zaproszona przez gen. Łakińskiego do objęcia jednego z dwóch planowanych etatów oficerskich w Auxiliary Territorial Service.
Autorka opisuje działalność Szpitala Żydowskiego na Czystem od początku wojny prawie do chwili jego likwidacji. Obszernie pisze o pracy w trakcie kampanii wrześniowej i okupacji. Opisuje proces przeniesienia szpitala do getta i jego zadania na nowym miejscu (braki leków, opatrunków, problemy lekarzy i pielęgniarek).
Dokument stanowi część akt w postępowaniu sądowym przeciwko Edith Grünwald. Była ona osobistą sekretarką Oberscharführera Herberta Kirschnera, szefa registratury w Politische Abteilung KL Auschwitz. Edith została zauważona i zatrzymana przez Danutę Urbańską 26 maja 1945 r. na dworcu w Katowicach. Urbańska zobaczyła nazwisko sekretarki Kirschnera na liście osób, które zgłosiły się do Czerwonego Krzyża. Grünwald była Żydówką, więźniarką obozów Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück, Malchow i zamierzała wyjechać do Holicza na Słowacji.