Dziennik zawiera bardzo mało informacji na temat życia osobistego Marii Grabowskiej, notatki o takim charakterze dotyczą przede wszystkim zdrowia żony jej wnuka, będącej w zagrożonej ciąży. Diarystka skupia się na wydarzeniach polityczno-społeczno-gospodarczych w Polsce i na świecie. Jednym z głównych zagadnień interesujących ją w tym okresie jest raport Klubu Rzymskiego na temat szans i zagrożeń związanych z gwałtownym rozwojem technik informatycznych.

W dzienniku z 1984 r. można odnaleźć zdecydowanie więcej informacji o życiu codziennym Marii Grabowskiej niż w wielu poprzednich prowadzonych przez nią zeszytach, które były poświęcone przede wszystkim bieżącym wydarzeniom społecznym i politycznym w Polsce. Zmiana ta jest zdaniem autorki spowodowana stanem dziwnego zastoju, który zapanował w Polsce po odwołaniu stanu wojennego. Według autorki wszyscy nagle popadli w apatię, a wiadomości w mediach, chociaż noszą pozory podniosłości, są w gruncie rzeczy pozbawione jakiegokolwiek konkretnego przekazu.

W pierwszych tygodniach stanu wojennego autorka z uwagą śledzi wydarzenia w Poznaniu i kraju, komentując nie tylko oficjalne komunikaty władzy, ale także zasłyszane plotki i przypadkowe informacje. Przygnębiona sytuacją w Polsce, brnie przez lekturę „Na nieludzkiej ziemi” Józefa Czapskiego, dochodzi jednak do wniosku, że tego typu książki w obecnej sytuacji politycznej osłabiają jedynie ducha.

Dziennik z 1981 r. nadal skupia się na sytuacji wewnętrznej w kraju. Autorka, która w poprzednich zeszytach zaznaczyła, że sporządza swoje dzienniki przede wszystkim jako lekcję o przeszłości dla nadchodzących pokoleń, od początku roku bardzo szczegółowo opisuje każdy kolejny etap sporów pomiędzy Solidarnością a władzami komunistycznymi: „nie mówi się od ½ roku o niczym innym, tylko o strajkach, zagrożeniu i naciskach ze strony sąsiadów, o nadużyciach i absurdach gospodarczych, które dopiero teraz wychodzą na jaw” (k. 30v).

Dziennik zawiera prowadzone na bieżąco sprawozdanie z dwutygodniowego pobytu Marii Grabowskiej na pielgrzymce do Rzymu, na którą pojechała wraz z przyjaciółką we wrześniu 1980 r. (po raz pierwszy, od stycznia 1939 r.). Pomimo tego, że dziennik skupiony jest głównie na przeżyciach duchowych autorki oraz opisie zwiedzanych po drodze zabytków, wyraźnie daje się w nim odczuć napięcie, które panowało wówczas w Polsce.

Dziennik 1980 r. znacząco różni się od dziennika z 1979 r. Uwaga autorki ze spraw ogólnoświatowych (w styczniu nadal głównie przykuwających jej uwagę) przesuwa się stopniowo na problemy wewnętrzne w Polsce.

Dziennik Marii Grabowskiej z 1979 r., w przeciwieństwie do pozostałych z tego okresu, w minimalnym stopniu skupia się na pracy zawodowej autorki czy jej życiu codziennym. Informacje o rodzinie ograniczają się do krótkich wzmianek na temat wakacji ukochanego wnuka czy jego zaręczyn. Notatki o życiu codziennym diarystki zastąpione zostały dwoma sprawami o globalnym zasięgu, które w 1979 r. zaprzątał jej uwagę. Pierwsza to przyjazd Jana Pawła II do Polski.

Dziennik stanowi narrację o życiu codziennym autorki, spisywanych ku pamięci wnuków i kolejnych pokoleń. Ze względu na ogólnie przyjęte założenia, nie ma tu dominujących tematów: pojawiające się nieregularnie wpisy dotyczą najważniejszych danego dnia wydarzeń. Stąd też w dzienniku znaleźć można obok siebie przemyślenia na temat niedzielnego kazania, komentarz do bieżących działań w organizacji misyjnej, wiadomości o dochodach autorki i informacje o bieżących cenach żywności w Polsce. Wśród ważniejszych tematów warto wymienić notatki na temat publikowanych artykułów (m.in.

Istotną część dzienników stanowią rozważania autorki na temat współczesnej młodzieży – swoje uwagi formułuje ona zarówno na podstawie własnych pacjentów, jak i spotykanych na ulicy młodych ludzi oraz historii zasłyszanych od przyjaciółek. Jest głęboko zażenowana zachowaniem i kulturą nastolatków, ich zapatrzeniem w siebie i wyłącznie we własne potrzeby.

Na treść dziennika składają się cztery krótkie wpisy: na k. 22r–22v próbny fragment powieści, której chęć napisania diarystka zadeklarowała w pierwszym tomie swoich dzienników. Drugi wpis, na k. 23r, odnotowuje wrażenia z ponownie oglądanych filmów z Gretą Garbo, które autorka pamięta z dzieciństwa: „gdy teraz powtarzane są w TV, raczej nudzą, są sentymentalne, patetyczne, drażniące. Czy dlatego, że ja się postarzałam, czy że one się postarzały”. Na k. 29v, pod datą 20 marca, Maria odnotowała krótką informację: „umarła Dybowiczowa”, a na k.