Listy Jadwigi Sławińskiej do Heleny Marek są częścią zbioru zawierającego również listy od jej syna Aleksandra Sławińskiego, mieszkającego w Szwecji. Zbiór zawiera 2 listy i 1 kartkę pocztową, pisane przez Jadwigę.

Kolekcja składa się z dwunastu listów pisanych do Heleny Marek w ciągu dwudziestu lat, przy czym cztery spośród nich znalazły się omyłkowo wśród korespondencji Adeli Dobrzańskiej (sygn. 56 tego samego zespołu).

Kolekcja stanowi 24 listy ( w tym 3 kartki pocztowe) pisane do siostry, Heleny Marek, na przestrzeni 20 lat. Prawie wszystkie są wysyłane z Warszawy podczas nieobecności Heleny (przebywa w sanatorium na kuracji, bądź na wypoczynku). Listy są pisane co kilka dni, a nawet częściej. Jadwiga referuje w nich bieżące sprawy domowe, co się dzieje u ich bliskich i znajomych, jak opiekuje się mieszkaniem siostry, jak załatwia różne sprawunki.

Są to dwie kartki pocztowe pisane do Heleny Marek. W obu wypadkach autorka zdaje relację z pobytu w sanatorium. Pisze, gdzie mieszka, jaka jest pogoda, co robi. W kartce z 19.09.1974 r. nawiązuje do przeziębienia, jakie Helena ostatnio przeszła i wraża nadzieję, że adresatka ma się już dobrze. Wspomina także, że Małgosia dostała pracę. W kartce z 5.08.1976 r. narzeka na deszcze, które nie pozwalają na korzystanie pięknego parku, w którym położone jest sanatorium.

Kolekcja zawiera 10 kartek/listów Żanny Kormanowej do Heleny Marek napisanych na przestrzeni 26 lat (1952-1978), głównie z Warszawy. Autorka zwraca się do Heleny Marek per Droga Towarzyszko, ale listy dotyczą raczej spraw prywatnych. Jedynie pierwsze wiadomości nawiązują do kwestii służbowych. Pozostałe zawierają najczęściej pozdrowienia z podróży, podziękowania za pamięć, czasem prośbę o kontakt. Obszerniejszy list jest z podróży do Australii (z dn.

Mieszkające w Marsylii (Francja) Simone Kaminer i jej siostra Ida korespondowały z Heleną Marek. Dziesięć wysłanych listów dotyczyło prywatnych spraw. Ida była w bliższych stosunkach z adresatką, w listach zwracała się do niej po imieniu, zaś Simone pisała per pani. W pierwszym liście datowanym na 1964 r. Ida zdała relację z pobytu syna Heleny Marek, Wiktora, we Francji. Odwiedził on Idę i Natana w Marsylii, byli razem na Île d'Yeu, po czym pojechał do Paryża. Po jego powrocie zamierzała go zapoznać z tamtejszą młodzieżą komunistyczną, żeby wyrobił sobie zdanie, jak to wygląda we Francji.

Kolekcja zawiera cztery listy i dwadzieścia trzy kartki pocztowe pisane w formie listów. Korespondencja wysyłana z różnych miejsc, zarówno z Warszawy, jak i z wyjazdów, m.in. z sanatoriów, z urlopów, z wyjazdów służbowych. Autorka zwraca się do Heleny Marek z dużą życzliwością, w bardzo ciepły sposób, co może świadczyć o dużej zażyłości obu kobiet. Duża część korespondencji, zwłaszcza z najwcześniejszego okresu, dotyczy głównie spraw zawodowych.

Wanda Jelicz opisała prywatne rozliczenia pomiędzy nią a Heleną Marek, wobec której miała systematycznie spłacany dług. Ubolewała z powodu choroby męża Heleny i jego pobytu w szpitalu, wyrażając jednocześnie nadzieję, że leczenie odniesie dobry skutek.

Są to dwie kartki pocztowe napisane przez Dobrosławę i Pawła Janikowskich.

- Kartka ze Złotych Piasków w Bułgarii, dn. 4.09.1970 r.

Autorzy wyrażają smutek i współczucie z powodu śmierci męża Heleny, Lucjana. Piszą, że spotkają się 21.09 w Warszawie.

- Kartka z Warszawy, grudzień 1970 r.

Dobrzańscy składają Helenie życzenia świąteczne i noworoczne.

Kolekcję stanowi ą 2 listy i 7 kartek pocztowych, pisane do Heleny Marek z różnych miejsc.

- List – Warszawa, dn. 14.05.1958 r.

List jest pisany przez dwie osoby Lenę i jeszcze jedną kobietę (podpis jest niewyraźny – Ewunia, Emilia?). Dziękują za kartkę i wiadomości (Helena przebywa na kuracji w sanatorium). Piszą o pracach wiosennych na działce, co zostało zrobione i co jest jeszcze planowane. Lenka jedzie dziś do Łodzi.

- Kartka z Bukowiny Tatrzańskiej, dn. 17.08.1958 r.