Z listu wynika, że kobiety znały się od wielu lat, choć nie utrzymywały kontaktu na co dzień. Autorka wraz z rodziną mieszkała na Śląsku i rzadko przyjeżdżała do Warszawy. Ostatnia jej dłuższa wizyta w stolicy związany był z chorobą i pobytem w szpitalu. Z powodu choroby nie mogła poruszać się swobodnie, zmuszona była odejść z pracy w archiwum, przebywała na rencie inwalidzkiej. Zajmowała się domem i pomagała mężowi Henrykowi. Był on adwokatem i oprócz swojej pracy etatowej działał w Zrzeszeniu Prawników, które wydawało skorowidz przepisów prawnych i orzecznictwa sądowego i arbitrażowego.

Teresa Osińska wysłała dwa listy do Żanny Kormanowej, pisane z Domu Dziecka Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (RTPD) w Soplicowie, poczta Otwock. Autorka była uczennicą gimnazjum matki Kormanowej, Eugenii Jaszuńskiej-Zelikman w Łodzi i wychowanką Janusza Korczaka. W korespondencji z dnia 2 stycznia 1949 r. autorka prosiła Kormanową o spotkanie – potrzebowała od niej porady osobistej i pomocy moralnej. Na koniec dodała, że napisała wreszcie broszurkę o Januszu Korczaku, wspólnie z dwoma innymi autorami: Jerzym Abramowem i Lewinem. Została wysłana do oceny do Ministerstwa Oświaty.

List do Żanny Kormanowej. Autorka opisuje swój pobyt w Łebie na wakacjach.

Dwa listy Żanny Kormanowej – pierwszy do Reginy Leriche, wieloletniej przyjaciółki, mieszkającej we Francji; drugi do jej męża. Listy pisane są dzień po dniu – 19. i 20.11.1973.

List do Żanny Kormanowej. Autorka bardzo dziękuje Kormanowej za śliczny prezent. Pyta, czy mogłaby otrzymać od niej książkę, nad którą pracowała ostatnio. U niej wszystko w porządku, dzieci rosną, Charlie ma nową protezę. Już wyglądają ferii wielkanocnych, zamierzają wyjechać w góry. Musiała zrezygnować z wyjazdu do USA. Od Janeczki nie ma od dawna wieści, podejrzewa, że jest bardzo zapracowana. W Paryżu jest piękna wiosna, choć jest jeszcze chłodno.

Dwa listy do Żanny Kormanowej od byłej uczennicy, która po wojnie wyemigrowała do Palestyny.

Kartka z Syberii. Autorka dowiedziała się od Anieli Truskierowej, że Kormanowa była już w wówczas w Warszawie. Ona również pragnęła przyjechać do stolicy. Prosiła Żannę o opisanie sytuacji ogólnej w kraju, a zwłaszcza w Warszawie. Prosiła także o informacje o działalności Centralnego Komitetu Żydów Polskich oraz o charakter pomocy, której można od niego oczekiwać. Gesteinowa chciała dowiedzieć się jakie było zdanie Kormanowej na temat repatriacji Polaków ze Związku Radzieckiego.

Dwie kartki pocztowe do Żanny Kormanowej. Pierwsza kartka pocztowa, z 14 marca 1982 r., zawierała nadruk: 45 rocznica Deklaracji Praw Młodego Pokolenia Polski oraz nadrukowane znaczki Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, oraz Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej „Wici”, przysłana z Warszawy. Kowalska wysłała ją Kormanowej, by upamiętnić ich wspólną przeszłość. Celowo włożyła ją do koperty, by stempel pocztowy nie zakrył nadruku.

List Żanny Kormanowej do nieznanej adresatki. Autorka jest zakłopotana, ponieważ nie umie jej precyzyjnie odpowiedzieć. Nie przypomina sobie prac ariańskich, które mogłyby być uznane jako technologia pracy umysłowej. Wie jedynie o traktatach łacińskich z okresu Akademii w Rakowie, dotyczących metodyki nauczania i uczenia się. Czytała je w latach 20-tych w Bibliotece Krasińskich, wiążą jej się z nazwiskiem Szomena. O ile sobie dobrze przypomina, to pisma o podobnej treści, chyba Wiszowatego, przeglądała w wielotomowej „Bibliotece Fratr. Polon.” [skrót autorki], wydanej w Amsterdamie.

Kartka do Żanny Kormanowej, w której Kancewicz pisze, że spotkała Mielnie tow. Izoldę Kowalską-Kiryluk, która przebywa tam także na wczasach i prosiła ją pozdrowić.